Hi Mer do you eat burned biscuit? Somebody e-mailed this to me and a got impressed of the message. I am sharing it to you hoping we can build the bridge to bring back the broken friendship we’ve nortured for years.
Peace be with you.
Burned Biscuit
When I was a kid, my Mom liked to make breakfast food for dinner every now and then. And I remember one night in particular when she had made breakfast after a long, hard day at work.
On that evening so long ago, my Mom placed a plate of eggs, sausage and extremely burned biscuits in front of my dad. I remember waiting to see if anyone noticed!!
Yet all my dad did was reach for his biscuit, smile at my Mom and ask me how my day was at school. I don’t remember what I told him that night, but I do remember watching him smear butter and jelly on that ugly burned biscuit. He ate every bite of that thing….never made a face nor uttered a word about it!
When I got up from the table that evening, I remember hearing my Mom apologize to my dad for burning the biscuits. And I’ll never forget what he said: “Honey, I love burned biscuits every now and then”
Later than night, I went to kiss Daddy good night and I asked him if he really liked his biscuits burned! He wrapped me in his arms and said, “Your Momma put in a hard day at work today and she’s real tired. And besides….a little burned biscuit never hurt anyone!”
As I’ve grown older, I’ve thought about that many times. Life is full of imperfect things and imperfect people. I’m not the best at hardly anything, and I forget birthdays and anniversaries just like everyone else but what I’ve learned over the years is that learning to accept others faults…and choosing to celebrate each other differences … is one of the most important keys to creating a healthy, growing, and lasting relationship….
And that’s my prayer for you today….that you will learn to take the the good, the bad, and the ugly parts of your life and lay them at the feet of God. Because in the end, He’s the only one who will be able to give you a relationship where a burnt biscuit isn’t a deal-breaker. We could extend this to any relationship… In fact, understanding is the base of any relationship, be it a husband and wife or parent-child or friendship!
Don’t put the key to your happiness in someone Else’s pocket …… keep it in your own.”
So, please pass me a biscuit, and yes, the burned one will do just fine!
And please pass this along to someone who has enriched your life.
Be kinder than necessary because everyone you meet is fighting some kind of battle!
“Life without God is like an unsharpened pencil…it has no point!”
It’s not a bird, its not an animal, it’s not a fish… Then what it is?
It’s Noynoying!
Then what is Noynoying? Well Noynoying is an act or actual expressions of one’s laziness. A kind of political protest used by students and activists in the Philippines to awaken the president to what is perceived as his lackiing in urgency to address issues such as poverty and ever increasing prices of gasoline and other energy products.
Now Noynoying becomes a household word denoting laziness, lacking in initiative, and simply ineptness.
Well, are you lacking some direction in life? Is your skin is so thick that you can no longer listen to the call of others for change and improvement in your life? Don’t get mad, just laugh it off and do the Noynoying.
Yehey Ga-graduate na si Lauro
After four long years of honest cheating (lol), and after four long years of doing nothing but noynoying in school, Lauro will finally join the class 2012.
Sabi nga ng tatay niya, “come and eat my house, I will kill my cows and carabaos to celebration the graduation of my son Lauro.”
Lumang linya na iyan pero kitang-kita ang kislap sa mga mata ni aling Puring nang malaman na kasali pala sa mga magtatapos sa taon na ito si Lauro, ang kanilang nagiisang anak na lalaki. Hindi pero ang mga luha na tumulo sa mga mata ni aling puring sa kahihingi ng tulong sa Ina ng Awa ng mahaba-haba na ring panahon. Hindi sila nawalan ng pag-asa ng kaniyang husbandry, este mister pala, na si kuya Penggoy na balang araw ay natutupad din ang kanilang mga pangarap na magkaroon ng isang anak na titulado.
“Anong plano mo ngayon Lauro at ga-gradweyt ka na,” ang tanong ko sa kanya.
Mabilis ang sagot niya, “Maghahanap po ng trabaho ma’am.”
Napangiti ako kahit papaano. At least may pag-asa din pala si Lauro sa buhay. Apat na sa kaniyang mga barkada ang nasa kulungan ngayo sa mga ibat-ibang krimen na ginawa. Mabuti na lang at hindi gaanong napasama si Lauro. Nakuha din siya sa aming mga pangaral, nagtiyaga at kahit pasang-awa laman ay nakapagtapos din ng kursong business administration.
At bago kami nagkahiwalay muli ko siyang tinanong. “Ano bang trabaho ang gusto mong aplayan Lauro?”
“Ayaw ko ho sa gobyerno baka matuto po ako ng graft and corruption, ayaw ko rin sa pribado baka maging instrumento lang ako sa pagsasamantala ng mga negosyanteng tuso sa mga mamayan. Magtatayo po ako ng negosyo, isang maliit na sari-sari store to start, at isang tricycle na ipapasada po para naman makatulong sa publiko. Okay lang po ba ang aking plano sa buhay.”
Napangiti lang ako sabay sabi, “Iginagalang ko ang pasya mo Lauro. Sana ay magtagumpay ka.”
With all sincerity that I could see from his eyes, sinabi niya ito. “Salamat po, at sana balang araw ay maipagmamalaki din ninyo ako bilang isa sa mga nagtagumpay sa buhay na estudyante ninyo.”
Ewan ko kung ano ang naghihintay na kapalaran para kay Lauro. Pero isa lang ang natitiyak ko, nasa kanyang mga sariling kamay ang kapalaran ni Lauro.”
Good luck Lauro, sana magtagumpay ka sa ano mang mga balakin mo sa buhay.
If the news is correct, Presidentalk Aquino spends at least 4 hours a day talking over the phone with his new found woman of interest Grace Lee a Korean TV and radio personality. This would only mean one thing, the bachelor Philippine president is dead serious with Grace Lee and probably looking forward beyond a friendly relationship. Both publicly admitted (and spotted too) in public however that they have been dating already, and if I may say not once but several times already.
Recently the President and Grace Lee attended the Manila Bulletin anniversary party
at the newspaper’s offices in Intramuros, Manila. The president arrived before 6 p.m. but Miss Lee arrived much later at the party with columnist Heidi Ng. But what was quite surprising to many is when President Aquino gave Miss Lee a buss on the cheek upon seing her; something unusual for a president to do to a woman who is not that close to him.
And speaking of closeness, a lot of people suspect also that Miss Lee seems to be interested too with the president as evident by the sparks in her eyes everytime he said something great about the president which she tags as gentle and brilliant.
Well what is expected from now on up to Valentine’s day? Shalani Soledad, the former girlfriend of the president is already married and had just arrived from a honeymoon with her congressman hubby in Europe; it’s about time too for the president to be with an special someone this coming Valentine’s Day.
Will this be a lucky year for the president?
I presume the president has already proposed to Miss Lee, and perhaps this Korean woman is already weighing up things before entering into a relationship with the bachelor president. But the way I look at Miss Grace Lee’s body language when responding to interviews in television, she has special feelings too with “Romeo.”
Sa akin lang, baka ngayon pa lang ay may unawaan na ang dalawa. Baka biglain na lang tayo ni president Noynoy, sa susunod na taon ay may kasalan nang magaganap. Hindi ito masama, gumagawa ng kasaysayan ngayon ang ating pangulo at marahil ay siya ang kauna-unahang presidente ng bansa na ikinsal mismo sa termino ng kanyang panunungkulan.
Happy New Year and Happy New Dear para sa lahat!
Kahapon ay ginunita natin ang kahalagahan ng pagtingala sa langit upang ating makamtan ang liwanag ng buhay. Kaya iyong mga tatlong Mago na siyang tumingin sa liwanag ng isang tala mula sa kalawakan ay kanilang natagpuan kung saan ang Mesias na tanging tagapagligtas natin ay ipinanganak at hinandogan ng mga dalang regalong pamasko.
Well, wala pa kasi noon ng internet at saka cellphone kaya tanging sa mga palatandaan lamang na nakikita sa kalawakan ang nagiging gabay ng bawat nilalang.
Di gaya ngayon mukhang marami sa atin na inaasa na lang sa suwerte ang kanilang kinabukasan kaya panay ang bili ng mga gamit pampabuenas.
Ay, dapat sa Diyos lang tayo dapat umasa at humiling ng gabay para lahat ng ating mga gawain sa buhay ay magtagumpay.
Ngayong araw ng Lunes ay milyon-milyon na namang deboto ng itim na Nazareno ang sasali sa isang napakahabang lakbay lansangan (na kung saan ay nakatapak lang ang iba bilang sakripisyo) upang ipakita ang kanilang debosyon sa Poong Nazareno. Pagpapasalamat daw ito sa mga biyayang kanilang natamo sa buhay at marami pang ibang rason kasama na ang mga mahahalagang kahilingan.
Pananampalataya iyan at wala ni sino man ang may karapatang manghusga sa kanilang pamamanata.
Ngunit di ba may kasabihan, “Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa?”
Maraming bagay nating maisasagawa ang ating pananampalataya, sa panalangin at sa pagtulong ng iba.
Climate Change
Sa mga delubyong dumating sa ating bansa kung saan ay libo-libong mga pamilya ang naapektohan, nagbabalak na ang Department of Education na gawing bahagi na ng elementary at secondary curriculum ang climate change. Well, maganda ito at unti-unti mahuhubog ang kaisipan ng ating mga kabataan na pangalagaan ang ating mga yamang kalikasan nang di tayo binabaha at natatapunan ng lupa tuwing may malakas at mahabang pag-ulan.
Ang nangyaring sakuna na dulot ng pagbaha sa mga kababayan natin sa Cagayan de Oro at Iligan City at sa ibat-ibang lugar pa sa Mindanao at Kabisayaan ay isang eye opener para sa ating lahat. Huwag na nating pinsalain pa ang ating mga bundok at kagubatan nang di malagay sa panganib ang ating buhay at ang mga minamahal natin.
Iyang pagguhong kumitil ng buhay ng mahigit na dalampong katao at sa kulang-kulang na isang daang katao rin na nasaktan sa Campostela Valley ay dapat bigyan pansin nang ating pamahalaan dahil pangalawang bises na palang may naganap na pagguho.
Pero nakakalungkot isipin na mas nanaisin pa ng iba nating mga kababayan na mamatay nang matabonan ng lupa (dahil sa walang pakundangang pagmimina) sa itaas ng bundok kay sa mamatay daw naman sila ng gutom kahit sa ligtas pang lugar silang ilipat na wala naman daw oportionidad para sa pagkukunan ng pangaraw-araw nilang ikabubuhay.
Climax Change
Maraming mga loveless na katulad ko ngayon ang naghahanap ng kanilang true love. Isa na dito si Kris Aquino. Well, open book naman ang buhay pag-ibig niya at alam naman natin na ang lahat ay nauwi lamang sa hiwalayaan. If I get Kris right, mas nanaisin pa niyan mawalan ng isang minamahal kay sa manatili siya sa piling nito na naghihirap naman ang kanyang kalooban at nasasaktan ang kanyang puso. Ayaw ni Kris na magkaroon daw siya ng sakit ng puso, kaya kaagad niyang hihiwalayan ang isang relasyon na siyang nagdudulot lamang sa kanya ng mga pighati at kabigoan.
Iba naman itong aking kaibigan na director na isang NGO, hihiwalayan na raw niya ang kanyang girlfriend ng napakatagal na panahon dahil hindi na raw siya nasisiyahan dito. Tinanong ko iyong babae kung tanggap naman niya ng maluwag sa kanyang kalooban ang pakikipaghiwalay sa isang lalaking ayaw na patali. Mabilis lang ang sagot nito, bakit pa? Kahit papaano ay naghahangad daw naman siyang ihatid sa altar sa takdang panahon.
Climax Change lang daw iyan. After all hindi na rin daw siya nasisiyahan sa performance ng kanyang playboy na boyfriend na kung minsan ay pumamalya na ang kanyang sandata.
Well goodluck to all na lang. This year, 2012, is a very exciting year to all of us. keep on going, huwag mawawalan ng pag-asa.
Habang buhay at naikikilos mo ang iyong mga kamay at mga paa, may pag-asa at tagumpay na naghihintay para sa lahat!
Congresswoman and former President Gloria Macapagal-Arroyo is set to transfer to Veterans Memorial Medical Center in Quezon City from St. Luke’s Medical Center in Taguig City where she has been confined for several weeks now. The former president who have been accused of electoral sabotage shall be transfered to a government hospital (VMMC) this morning under tight security. Other details of her
transfer, by land or by air, is highly classified as of the moment.
The former president shall be confined to a newly renovated (to suit for her own convinience due to her medical condition) presidential suite at the VMMC where she is allowed of conjugal visit.
Prior to Mrs. Arroyo’s transfer to the VMMC, police have put up checkpoints inside the hospital compound and a large number of policemen are posted outside and inside the hospital to insure the safety of Mrs. Arroyo.
Pasay City Regional Trial Court (RTC) Branch 112 Sheriff Rodelio Buenviaje shall also accompany Mrs. on his way to the St. Luke’s Medical Center to accompany Arroyo.
Former President Arroyo’s husband (Mike Arroyo) a private nurse and a doctor from the Philippine National Police (PNP), among others will also accompany her to the VMMC where she will be detained as the court hears her case.
Dalawang Mukha ng Pagsalubong kay Gloria Arroyo sa VMMC
Umaga pa lang ay nandoon na ang mga supporters ni Ginang Arroyo upang salubongin at magbigay suporta sa kanya sa pagkakapiit niya dito sa VMMC. Dala nila ang mga mensahe na nagsasaad ng kanilang pagsuporta sa kanya at ang paglalahad din ng mga nagawa ng dating pangulo para paunlarin ang ekonomiya ng bansa. Sabi nga nila dahil sa maagap na pagkilos ni ginang Arroyo ay hindi gaanong naramdaman ang economic crisis na bunga ng pagbulusok ng ekonomiya ng Estado Unidos.
Sa isang dako naman ay may mga grupo ring nagaabang upang manawagan na huwag bigyan ng special treatment itong dating Pangulo na nauugnay din sa maraming kaso ng pandarambong at anomalya sa panahong siya’y namumuno sa bansa. Gayon pa man ay iisa pa ring kaso ng katiwalian ang nasasampa laban sa kanya sa ngayon. Kaya expected na na matutunghayan ang mga ganitong panawagan para panagutin siya sa mga anomalyang kinsasankutan ng kanyang administrasyon. Pero ang tanong, may sapat bang ebidensiya laban sa kanya?
Ano man ang mga kaganapan sa paglipat kay ginang Arroyo sa VMMC para sa kanyang hospital arrest, isa lang ang natitiyak ko naguumpisa pa lang tayo. At malayo pa ang ating lalakbayin para mapatunayan kung may kinalaman nga ang dating pangulo sa mga akusayon ng pandarambong at katiwalian sa gobierno.
Ay, maulan ng pala ang araw na ito. Napaka-symbolic naman, para bang sinasabi niyang lumuluha ang puso ni ginang Arroyo at sa kulungan (VMMC presidential suite) pa siya magpapakasko. Sabihin man nating maluwag ang pamahalaan sa pagkakapiit ng dating pangulo ngunit iba pa rin ang ganap siyang malaya.
Ngayon at diniding na ng Supreme Court and kanyang kahilingan na ipawalang bisa ang kanyang kaso at pagkakapiit, anong bukas ang naghihintay sa dating pangulo? May pamaskong handog ba kaya para sa kanya na bubulaga na lang sa ating lahat–NA SI GLORIA AY LAYA NA PALA!
She’s pretty, sexy, and a very adorable young lady; the very reason why these three young suitors never gave up wooing for her love. But for as long as they never smell that good to Merlina they will never have any chance at all.
Jose, Wally, and Paulo tried everything they could to smell good but to no avail. They take a bath three times a day but that is not even sufficient to overcome their bad smell. Somebody adviced them to consult a dermatologist but they only see a doctor when they get sick or not feeling good at all.
Are you one of those like Jose, Wally, and Paulo that have an unforgivable body odor? That’s alright since nobody has been reported dying because of bad body odor.
Mga kapatid anong klaseng manliligaw sina Jose, Wally, at Paulo?
Si Jose ay isang sundalo na sumabak na sa maraming labanan kontra sa mga bandido at rebelde sa Mindanao lalo na sa probinsiya ng Lanao, Basilan, at Sulo. Kadalasan ay hindi siya naliligo para di maamoy ng mga kalaban. Kung tutoosin ay wala siyang ipinag-iba sa isang kalabaw na amoy putik at amoy araw. Hindi lang iyan huwag na huwag kang hihinga kung nakataas ang kanyang kamay at tiyak na mahihilo ka. Pero sa kabila ng lahat ay nasabitan na ng maraming medalya ito si Jose dahil sa ipinamalas na galing at tapang sa pakikipaglaban.
Ito naman si Wally ay guwapo, matangkad, at may lahing Kastila. Isa siyang pulis na madalasa na naglalakad sa kalye at nagmamasid sa mga masasamang loob na nagtatangkang gumawa ni krimen. Decorated policeman itong si Wally dahil sa kanyang angkin na tapang, talino, at dami ng mga kasong krimen na nalutas na. Sa parteng ito ay masasabi mong dapat ay pingkakagulohan na sana siya ng mga kababaihan ngunit hindi. Laging nati-turn off ang mga babaeng kanyang pinopormahan dahil sa taglay niyang BO at nakakahilong bad breath.
Kakaiba naman itong si Paulo na isang sikyu o security guard. Mukha siyang artista, talentado, maabilidad, magiliw sa mga nakakasalamuhang tao, at higit sa lahat ay super-bait. Ano pa ang hahanapin mo, nasa kanya na lahat ang mga katangiang ng isang maginoong lalaki na puwedi mong ipagmamalaki. Ngunit hindi dahil sa maituturing na pagpapatiwakal ang ikaw ay matabi man lang sa kanya. At kung ikaw ay kanyang yakapin at mahalikan ay tila bagang katapusan na ng daigdig dahil sa taglay niyang anghit at nakakamatay na bad breath.
Kaya sa mga katangiang ito na di kanais-nais na taglay ng ating mga magigiting na ginoo ay masasabi nating sarado na ang kurtina para makamtan ang pagmamahal ng isang magandang binibini katulad ni Merlina.
Ngunit teka, bakit hanggang ngayon ay di pa nakakahanap ng binatang katapat itong si Merlina? Sa unang katangiang nasabi na natin na kanyang taglay ay dapat sana’y pinipilahan na siya ng maraming manliligaw? Bakit sina Jose, Wally, at Paulo na lang ang natitirang masugid niyang manliligaw?
What’s wrong with Merlina? Siya ba ay sobrang pihikan lang? Marahil ay oo, ngunit hindi ring malayo na may iba pang dahilan.
Hindi kaya maybe, maybe may BO din siya?
Tatapatin ko na kayo, hindi mahilig maligo si Merlina at palaging pinagpapawisan pa siya. Huwag na kayong magtaka pa kung maybe, maybe, may BO siya.
Right hindi lang sa may BO at may bad breath itong si Merlina, ang mga paa ay amoy ding patay na daga.
Of all the people, Jill Filipovic a blogger and co-founder of the website Feministe received a note from TSA screeners scrawled on the agency’s official form which read “GET YOUR FREAK ON GIRL”
Whoever wrote that note may have been referring to a “Silver Bullet” vibrator from Babeland TSA screeners discovered on her suitcase. Apparently those TSA screeners who have found it must have entertained some humorous thought in mind thus the decision to add an inappropriate comment.
It’s a good thing the owner has some sense of humor, but coming from a supposedly respectable institution like the TSA said note or comment is no laughing matter.
Right now the agency is getting serious about this issue and came out with this statement: “TSA takes all allegations of inappropriate conduct seriously and is investigating this claim.”
Thanks to you guys in TSA now I learned there is such a thing as “Silver Bullet” vibrator. Now I am interested to buy one, time to give rest to my fingers, lol.
Anong Pakialam Ninyo Sa Vibrator Ko?
Ito ang hirap sa mundong ito, masyadong maraming taong pakialamero. Anong masama kung may vibrator ang isang babae na dala-dala niya kahit saan? Masama ba ang magsariling sikap kung ito ay iyong ikaliligaya?
Halimbawa kung sina sister Teresa at Maria, mga kaibigan kong madre ay may dalang vibrator para sa kanilang personal na gamit mamasamain ba ninyo? Di ba mas mabuti na iyan kay sa humanap pa sila ng makakapareha upang magpaligaya sa kanila?
Masisisi ba ninyo ang isang babae na gumagamit ng vibrator upang paligayahin ang kanyang sarili. Hindi ko sinasabi na ang mga babaeng walang boyfriend o asawa na makakasiping ay bumili ng vibrator para paligayahin ang kanyang sarili. Ang punto ko dito ay iyong tinatawag nilang right of privacy. Karapatan ng bawat tao na magkaroon ng pansariling gamit, ke vibrator pa ito o ibang gadget, basta huwag lang ito illegal.
Sa mga mapanghusgang isipan, walang mali sa mga nagsasariling sikap gamit ang kanilang mga daliri o vibrator. Mga lalaki nga madalas na magbate basta tinigasan ng kanilang ibon. Babae pa kaya kung dinatnan din siya ng pangangailangan at ayaw magpagamit sa iba?
Mabuti na iyang may vibrator ka key sa may nangangabayo sa iyo at mabubuntis ka pa, hehehe.
After receiving heavy criticisms for saying that 40 percent of male tourist coming to the Philippines are here only for sex, US ambassador to the Philippines Harry Thomas apologized formally to the justice secretary Leila De Lima which the latter commended.
Talaga nga naman oo, saan ba pinagpupulot nitong magaling na ambasador ang
kanyang inpormasyon sa kanyang ibinunyag na sex tourism in the Philippines? Humingi man siya ng tawad but the harm is done.
Kawawa naman tayong mga mamayang Filipino na sa maling paratang o haka-haka ng isang iginagalang na US ambasador ay lalong napasama na naman ang ating imahen bilang isang bansa sa paningin ng mundo. Kaya tuloy maraming binabastos na Pinay sa ibang bansa dahil lamang sa mga sabi-sabi na tayo ay isang nasyon ng mga pokpok.
Pero sa isang banda ay totoo ring marami sa ating mga kababayan ang naiinganyong magbenta ng kanilang laman dahil lamang sa kahirapan. Ngunit and kaunting perang natatanggap ng ilan nating mga kababaihan bilang kabayaran ng kanilang pagpapagamit ng sariling katawan sa mga dayuhan ay nangangahulugan naman ng pagyurak ng puri at dangal naming mga kababaihan. Nadadamay tuloy ang iba sa masamang impresyon ng mga dayuhan sa ating mga kababaihang Pilipino.
Ngunit masisisi mo ba ang ilang nating kababaihan na masadlak sa prostitusyon dahil lamang sa kagustohang magkapera at masuportahan ang nagdarahop nilang pamilya? Survival needs sees no moral boundaries ika nga, ngunit tama ba ang ganitong panuntonan?
Maraming ulit nang ginawan ng paraan ng ating pamahalaan na wakasan na ang paglaganap ng prostitusyon sa bansa, ngunit hanggang ngayon ay patuloy pa rin ang paglipana sa mga kalye ng mga babaeng nagbebenta ng laman na kung minsan ay siya namang sinasadya dito ng ilang dayuhan.
Sabagay kahit naman sa mga mauunlad na bansa kagaya ng Amerika at Eyuropa ay may mga pokpok pa ring na handang magbenta ng panandaliang aliw sa mga may gustong tugonan ang pangangailagan ng laman. Sa mga mahihirap pa kayang mga bansa?
At habang may mga nananamantala sa ating mga kababaihan, at habang may mga naghahanap din diyan ng panandaliang kaligayahan, asahan mo tuloy-tuloy pa rin ang ating suliranin sa prostitusyon.
Sa parting ito ay marahil masasabi nating tila masakit mang pakinggang ay di yata’t may katotohanan ang pahayag ni ambassador Thomas tungkol sa alleged sex tourism in the Philippines.
Salamat na rin at binawi ni mang Tomas ang kanyang pahayag na {ayun sa kanya} ay wala naman talagang sapat na basehan. Pero isang malaking kasinungalingan kung ating sasabihin ding walang nagaganap na bentahan ng laman para sa mga dayuhang nagagawi sa ating bansa.
Sige nandiyan na iyan, pero kailangan nating ituwid ang maling pananaw ng mga dayuhan tungkol sa mga kababaihang na karamihan sa kanila ay madaling masilaw sa salapi at pumapayag magpagamit sa mga turistang ang hanap lamang ay sex o pakikipagtalik sa mga Pinay.
Ganda mo kasi Pinay kaya maraming dayuhan ang sa iyo’y tulo laway.
This may sound shocking to Christians who are very much against divorce. But Pat Robertson said that divorcing a spouse is justifiable (morally?) on the ground your partner is afflicted with Alzaimer’s disease.
Before thousands of his “700 Club” viewers Pat Robertson said that the disease is “a kind of death.” But while this may sound cruel it will help the other party to start his life again. But be sure the spouse afflicted with Alzaimer’s disease must be provided with custodial care before proceeding with the divorce.
Wow, I expect some loud uproar from other religious quarters against the statement of this controversial and popular television evangelist and host of a religious program. It will be understandable if a pastor, priest, or a nun will suspect him of having the disease himself for coming up with such an unpopular statement. I am not sure if this is really his relgious conviction.
Para sa mga pabor sa divorce bill sa Plipinas ay may kakampi na kayo. Nasaan iyong sinasabi nila sa mga ikanakasal na for better or worse, in health and sickness, till death do us part? A, may bago na palang kahulogan ngayon ang salitang “death” o kamatayan.
Kung gayon ay idagdag na rin natin iyong phrase na… till alzaimer’s do us part.
Tingin ko bago mag-asawa ay pagusapan na rin ang tungkol sa mga pagkakasakit at kung hanggang saan ang pasensiya at pagpapakasakit ng isang asawa sa pag-aalaga ng kanyang kabiyak na may matinding karamdaman at wala nang pag-asa pang malunasan kagaya ng Alzaimer’s disease.
Well, para sa akin ang pag-aasawa ay hindi basta kanin na isusubo mo na lang at saka iluluwal kapag napaso ka. E, paano na iyan kung kailan ka pa tumanda saka mo pa lang maramdaman na napaso ka na pala?
Para sa akin ang pag=aasawa ay isang napakalaking responsibilidad habang nabubuhay ka. Dapat ang salitang sarap ay hindi lang sa romansa nararamdaman. Dapat maramdaman mo rin ang sarap habang nagaalaga ka ng may malubhang karamdamang kabiyak.
Sorry Pat Robertson, iginagalang ko ang iyong paniniwala, ngunit para sa aking there is no such thing as Alzaimer’s death.
Kaya siguro tumanda na tayong, d…dalag, ay dalaga pala. Ang dahilan, ang magasawa ay hindi biro!
My friend Lagrimas husband Manoling is a carpenter who works in a convent. One day he bought a pack of condom for his personal use as Lagrimas told him she does not want to be pregnant again. Manoling could not do anything as the wife does not allow him to have sex with her if he does not have protection against pregnancy when she’s fertile.
At ito ang nakakatawang kuwento. Isang araw habang nagpipintura si Manoling sa mga kinakalawang nang yero sa bubungan ng kumbento ay biglang sumakit ang kanyang tiyan at nakaramdam na parang gustong niyang magbawas. Mabilis siyang bumaba gamit ang isang hagdanan mula sa bubungan. Ngunit sa pagmamadali niya ay hindi niya namalayan na nalaglag ang isang paketeng condom mula sa kanyang bulsa.
Nagulat na lang siya kinabukasan nang siya ay tawagin ni sister Petra para kausapin.
“Sa iyo ba ito,” sabay abot sa kanya ang kanyang condom.
Hindi na siya nakapagkaila pa. “Opo.”
“Bakit may dala kang condom dito, di mo ba alam na bawal iyan sa kumbento?”
“Pasensiya na po hindi ko sinasadya.”
“Dapat noon mo pa naisip iyan, bakit may paggagamitan ka ba dito?”
“Wala po.” Ang malumanay niyang sagot.
“Natural, sino ang paggagamitan mo kami?” Pinandilatan pa siya ng madre.
“Nakalimutan ko pong iwan sa bahay…”
“Manoling, nagpa-family planning ba kayo ng misis mo?”
“Opo,” namumula na ang mukha nito sa hiya.
“Ay naku Manoling magisip-isip ka, bawal iyan sa Diyos at baka sa impierno pa mapuntal ang iyong kaluluwa.”
“Pasensiya na po, hindi na po ito mauulit.” Ibinulsa ang kanyang isang paketeng condom at tatalikud na sana papunta sa kanyang kimukumpuning bubungan nang bigla siyang pinigilan ng madre.
“Curious lang ako Manoling, may sizes ba ang mga condom?”
“Opo,” hiyang-hiya siyang sumagot.
“Iyang nabili mong condom mo, anong size?”
“Extra Large po!” At mabilis na niyang iniwan ang madre.
Dear friends, brothers and sisters all over the world. If you love your life, please avoid going around with a farting partner. Anywhere you go, coffee shops and restaurants, there goes your partner farting. If there’s somebody you need to part with, part with your farting partner. Fart be with you, hehehe.
Grabe, sa elevator pa lang ay nauutot na ang dalagang ito. Akala ko ay nakakain lang siya ng kamoteng hilaw noong una kaya utot siyang utot. Understanding naman tayo kaya tiniis ko na lang kahit palaging nakasimangot pa iyong mga taong pinupuntahan namin sa opisina upang interviewhin.
Team building namin, kasama uli si Miss U2tsky. During the lecture behave naman ang maganda, sexy, at maputing dalaga. Nakakainggit nga at crush ng bayan pa siya doon sa workshop. Merienda time, hindi nagpahuli sa pagkuha ng pagkain si miss Byutiful. Ang sarap niyang kumain kahit apat pang barako ang nakapaligid at kanya at nagpapa-cute. Di niya sila pansin, kain lang ng kain.
Workshop time, discussion dito discussion doon. Si Miss U2tsky ang pinakamasigasig na nag-prepare ng aming workshop output. in fairness naman matalino siya at marami siyang input sa workshop. Ayus na sana pero nang nagrereport siya, bigla siyang nautot. kahit pa-simple pa siya, naamoy din ng mga malapit sa kinaruruonan niya ang mabahong ihip ng hanging.
Napansin ko kung papaanong sumimangot ang mga nakaamoy ng kanyang “farting declaration”, hehehe. Pero sa halip na mahiya siya ay nagawa pa niyang nagbiro. “Sorry guys, I could not hold it anymore.” Tawanan ang lahat pati iyong mga kanina pang nakasimangot sa kanya. Cute naman ang dating niya kaya may “farting settlement” kaagad.
To cut the story short, pagkatapos ng workshop ay sabay kaming umakyat sa aming kuwarto. Napakasaklap kuya Eddie, room mate pala kami. What a catastrophe! Three days of being bombarded with her farts?
Anyway, during the closing ceremony ay tinawag niya akong a new found big sister. Big sister, ayos lang. Mas mabuti na ito kay sa sabihin niyang (fartner) partner, hehehe.
But as a sister, ipinagtapat niya naman sa akin (kasama na ang paumanhin) kung bakit siya ay naging utotin. Kung ano man iyon ay sikreto na lang namin. Nakadalawang boyfriends na pala siya ngunit kapuwa nangibang nobya nang sila’y mapahiya sa kanyang madalas na pagutot-utot.
Sa ngayon ay nawala na ang madalas niyang pagutot-utot. Bilang sexy, maganda, at mestisahing dalaga ay napapaligiran siya ngayon ng maraming manliligaw at offer for a date. Ngunit kalimutan muna daw niya ang “love life” at marami pa siyang gustong maabot na pangarap sa buhay.
Good luck na lang sa pag-abot mo ng iyong mga pangarap sa buhay my “farting sister.” Payo ko lang, be not a farting partner anymore.
It’s unfornate that it took the life of a General (a resource person in Senate?) for the public to realize that there’s a need now for our lawmakers in both houses of Philippine Congress to be more considerate and kinder in the manner they ask questions to whoever is invited to attend hearing in aid of legislation.
Our good congressmen and senators should realize that they are not in court or police stations interrogating an ordinary suspect while conducting committee hearings in aid of legislations. These are people with honor and dignity to protect no matter how they have been linked to various corruptions and irregularities in the government. They are visitors, are they not supposed to be treated well? Of course we want to know the truth, but there are better ways to cull out information apart from intimidating and shaming them before the public. In addition, we need statesmen rather than vindictive solons and congressmen.
Of course every lawmaker knows the bound and limits of his authority; and at all time should observe proper decorum while perfoming his task as a congressman or a senator. Setting this aside will lead us to the question; what are these congressional investigations all about? In aid of legislation or in aid of grandstanding?
Kabayan Noli de Castro (former senator and Vice President) and Ted Failon (former congressman) shared their observation in a morning radio program about senators and congressmen who are media conscious. They tend to outdo one another everytime they learn they are on live TV coverage. According to Kabayan and Ted Failon some lawmakers suddenly turned “split personality” everytime they see cameras focused on them while on the floor. Before the TV camera has taken footages on them they speak mildly, but all of the sudden they become bombastic to make an impression as the camera already grinds in front of them. Media conscious? In aid of publicity?
The least we want our congressmen and senators do is to remiss with their duties and responsibilities as people representatives in the Philippine Congress. We don’t even want them to be permanent members of the “silent majority.”
But to be noisy and grandstanding all the time that’s unacceptable
It is barely two weeks after celebrating the coming of a New Year (2011), the world is shocked by the attempted assassination of Representative Gabrielle Giffords by a suspected mentally ill 22 year-old man (lone gun man) Jared Loughner. The Congresswoman survived the attack (now on stable condition and a 101 percent of chances of survival as reported) along with 13 other victims. But six others, including a Federal judge and a 9-year old girl did not.
My heart laments for this senseless killing of innocent victims particularly a 9-year old girl who was so talented with a bright promising future. Christina Taylor Green was born Christina was born on 9/11 and dreamed to be the first woman to play major league baseball (having been the granddaughter of Dallas Green a former pitcher and manager in the Major Leagues). John Green describes his daughter Christina as “a good speaker” and “could have easily seen her as a politician” This is the reason why this outgoing and intelligent student leader was on the “Saturday’s event because of her interest in government.” Roxanne Green (Christina’s mother) sees her daughter as one who has the passion to help other people and being involved.
What a lost of life! Dreams shattered because of the untimely death of this sweet, lovely and beautiful girl. I share in the sorrows of the parents, relatives and friends of Christina for losing her. Similarly I also share in the sorrows of other parents all over the world for losing their love one in a senseless killing like this. I hope there will be no more incident of this kind to happen in any part of the world. Let there be peace, love, and harmony.
On the other hand I am also perplexed on the motive of this young man Jared Loughner for killing and injuring other people if his plan was to assassinate a politician for what ever reason. Even a mere contemplation to deprive one of his life is already a crime and deplorable act of moral iniquity (how much more when the criminal plot is acted upon which include a number of innocent victims); how could such evil came into the mind of this person who like others may also have a great future? On issues of this kind we can not help but think of the role of the family, particularly the parents, the school, and the community. What is the law enforcement people and organization doing? How could the State which collect high taxes remiss on its function to protect the public and the tax payers?
Unfortunately this is not an isolated case, killing and harming people by individuals and groups of individuals is rampant all over the world. It has been said that crime does not pay for the long arms of justice will also run after the culprits and anyone who try infringed on the law. But since then, crime and lawlessness has never ceased despite modern technical and technological advancement in the society where we live. And how are we in the academe, social services, business, and government look into the roots of all these problems? There must be some sociological, economic, political, and spiritual explanations of all these dastardly acts that deprive people of their lives, property, and sense of security.
Of course the prophets of doom will always say that the world is coming to an end. The magnitude of lawlessness and enormity of crimes committed each day is just one little manifestation that the world is not getting any better and that sooner or later there will be a divine intervention to put an end to the sinfulness of mankind. Is it?
Sorry but I don’t share similar views. I still look at the role of the home and community in the upbringing of people to become productive and law abiding citizens. Unfortunately we have a growing number of population all over the world but with dwindling economic resources to most of the underdeveloped countries. Isn’t it important also now to look and appreciate the possible connection between large population size and the kind of law and order we have in the land?
Going back to Jared Loughner, the young man is reported to have been heavy pot smoker, confused, bitter, and have an attitude problem. I am sure his parents did not want him to be that way but somehow Jared Loughner grew up as someone who could not get along with other people. There is no reason to blame his parents to the tragedy, although they could be partly responsible too to what he (Jared) became as other people think about; they too are saddened and devastated to the incident involving their son and did not know why this thing had happened.
Yes this is not the only incident where a girl is senselessly killed; I pray this will be the last. I know how Christina feels the pain and sorrows of losing her. My condolences with them and the rest of those killed in that shooting incident.
Sino ang magaakalang limang araw bago magpasko ay makakalaya na pansamantala si Senator Antonio Trillanes? Hindi lang iyan pagkaraan ng bagong taon ay tuluyan na siyang malaya. Sa loob ng halos pitong taon na inilagi niya sa kulungan ngayong Pasko lang siya magsasaya kapiling ng kanyang mga kapamilya na hindi nakapiit. Isang aginaldo ito para sa isang Magdalo galing kay presidente Benigno Noynoy Aquino. So, ano pa ang rason na hindi maging masaya ang kanyang Pasko kasama ang kanyang mga mahal sa buhay?
Sa mga nakakakilala kay Hubert Webb at mga kasamahan nito na nakulong sa loob ng 15 taon sa salang pagpatay at panghahalay sa asawa at mga anak ni Mr. Lauro Visconde, sila ay napawalang sala na ng Korte Suprema pagkatapos pagdudahan ang testimonya ni Jessica Alfaro na siyang nagdiin sa kanila sa pagkakakulong. Lubos ang kasiyahan ng mga kamag-anak ng mga nakulong, lalong-lalo na sa pamilya Webb. Ngunit sa kabila naman nito ay may isang Lauro Visconde rin na nagdadalamhati at humihingi pa rin ng hustisya sa pagkakapaslang ng kayang mga mahal sa buhay. Marahil ay may rason na magsaya ngayong Pasko si Hubert at ang kang ama na si dating Senator Freddie Webb at ang kanyang inang si Elizabeth Webb sampu na ang mga kapatid nito. Ngayon pinagaaralan ng ng kampo ng mga nakulong ang pagsasampa ng kaso laban kay Jessica Alfaro. Ano man ang mangyari sa hinaharap, at least for the first time after 15 years na pagkakakulong ay magpapasko na rin si Hubert Webb, et. al na kasama ang kanilang mga mahal sa buhay na laya na at wala na sa loob ng madilim na kulungan.
Para naman kay madam Imelda Marcos, maituturing ding tagumpay sa hustisya ang muling pagbabalik ng korte sa kanyang mansiyon sa Leyte. Sumang-ayon ang pinakamataas na korte sa kanya na pag-aari niya ang tinaguriang Marcos mansion sa Leyte at hindi ito ill-gotten at pag-aari ng kanyang pamilya. Masaya si madam at muling napasakamay niya ang matagal nang napabayaang mansion. May mga plano na siya para muli itong ayusin para lalo pa nilang mapakinabangan. Gayon pa man ay marami din ang nagre-react at hindi makapaniwala na ito ay ill gotten wealth dahil mahirap lang naman daw ang mga magulang ni Madam Imelda. Well, ano man ang sabihin nila, para kay madam ay may rason siyang magsaya sa Paskong ito dahil sa tinamong tagumpay.
Tuloy naman ang ligaya para kay Haydeen Kho dahil pinawalang sala siya ng hukuman sa kasong isinampa sa kanya ni Katrina Halili dahil sa pagbibidyo nito ng kanilang pagtatalik na wala siya di umano’y kamalay-malay. Ayun sa korte ang ganitong aligasyon ay malabo dahil doon sa isinagawang occular inspection ay may indikasyon na maaring hindi lingid sa kaalaman at paningin ng aktres na may nakatutok na camera sa kanila habang sila ay nagtatalik ng doktor. Bagamat napawalang sala siya sa ginawang pagbibidyo ay hindi naman nangangahulugan na ang paglalathala ng mga ganitong bagay sa internet ay hindi illegal at walang kaukulang kaparusahan. Nagsampa din naman ng motion for reconsideration ang kampo ni Katrina ngunit hindi ito balakid para maging masaya ngayong kapaskohan si Haydeen. Marahil ay masaya din sa naging disesyon ng korte ang babaeng malapit sa puso ni Haydeen na si doktora Vicky. Gaya nga ng sabi nila, tuloy pa rin ang ligaya.
Pero kaming malalamig ang Pasko kagaya ni P-Noy, tuloy pa rin ang ligaya. After all there is no reason not to be happy during Christmas.
Admittedly those travel advisory given by “friendly” nations against the Philippines is hurting our tourism industry. Although president Aquino violently reacted on those travel advisories as nothing but mere perceptions (the Aquino’s administration should have been consulted about it), the truth is that we have a peace and order problem (as in other countries too) that P.Noy’s administration should address first before going into massive tourism campaign that would bring tourists to the country.
Anyway P.Noy’s tourism people has thought of a way to encourage tourists to come to the Philippines, launching a new Philippine logo, and replacing the old but effective “Wow Philippines” to “Pilipinas Kay Ganda” which has been largely opposed and criticized by the public to include politicians, critics of the Aquino’s administration and the Media. Imagine spending some 100 million from the taxpayers money just give in to the penchant of this administration to efface anything associated with the Gloria’s administration; there is no quarrel about changing the “Wow Philippines” and the tourism campaign logo and it if only the replacement is something commendable and useful. In other words to what extent shall “Pilipinas Kay Ganda” to “Wow Philippines” in terms of effectiveness in inviting prospective tourists to come and see what exciting things to we have to offer them. “Pilipinas Kay Ganda” if translated as “Beautiful Pilipinas” or “Beautiful Philippines” might mean our women; and who can prevent any foreigner to entertain such idea in his mind?
Is Senator Mirriam Santiago correct in saying that some people under the administration of President Aquino should have some of their “brain neurons working?” “Pilipinas Kay Ganda” according to the good senator is “ignorant” and “ignorance is boring.”
Here is the complete statement of Senator Santiago against those who conceived the slogan:
“We are trying to entice foreigners to come here. How are they going to understand? First of all, why not in English which is the universal language of the globe today? And secondly, we have to find our niche because we have competitors from Southeast Asia.”
“We cannot say that we have a beautiful country because everybody says that. Just think of something else. Let’s start some neurons in our brains working. Their neurons are not working. They are not on full eight cylinders. They are on two cylinders.”
“It wasn’t exceptional as an advertising tagline. But it was acceptable,” she said, referring to the Wow Philippines slogan. “Pilipinas Kay Ganda is, I think, ignorant and ignorance is boring.”
Anyway it’s a common knowledge that tourists come to the Philippines not only for our beautiful sceneries and amazing tourist spots but for our hospitable, lovely and beautiful Filipinas!
At sino nga bang banyagang turista ang hindi mapapa-Wow kapag nakakita siya ng magandang Pilipina?
Up to now it is not clear whether P.Noy and Shalani have broken up their two-year or less relationship. Both remained silent about it and rather not give any details nor comment. The entire nation is hanging although mounting speculations suggest they have just cooled off or simply they have already parted ways.
That’s why Shalani is rumored to have been dating now with Valenzuela mayor Sherwin Gatchalian but vehemently denied by the councilor and the local chief executive. Even P.Noy is not spared from intrigues ala showbiz. After the reported break the President had been linked to a TV reporter but denied as well by the only “bachelor” chief executive of the land. Other young and pretty women are also reported to have been dated by the bachelor president but P.Noy quickly responded by saying it’s nothing but an ordinary friendly dates. So his heart is still for Shalani? Nagtatanong lang (just asking).
Going back to the reported break-up of P.Noy and Shalani, theorized the two may have suddenly lost interest to each other because of “lack of time” (just to make the phrase more understandabale–lack of romance?). Is a 50-year old man too old already to show his affection to a young (not really, hehehe) woman at 30? With the age gap of some 20 years, is there such a thing as generation gap in a romantic affair? Is the president still capable or feed up(?) to show some intimate affection with his inamorata? By the way not only young women but even us single ladies 30 and above are still longing for a public display of affection, hehehe.
Kung talagang mahal mo ang isang dalaga kuya lalo na’t tumatanda kailangan sagana siya sa himas at pagmamahal. Kung hindi ay maghahalo ang balat sa tinatupan. Ang kuwestiyon, may ibubuga ka pa ba?
But the president is not the one who is lacking in potency. Is there truth to the saying the older the horse becomes, the more he longs for younger grass. Isn’t this the reason P.Noy has the penchant of aiming his sight to young, charming, pretty, sexy, and intelligent women? Why not, if Dolphy at the age of sixty could get a Zhasha at the age of 20 or more, can’t P.Noy do the same? The only question, is Kris and her sisters happy about it if ever?
Like some of my students, I am still bothered why a love so beautiful between and a city councilor and the president of the Philippine Republic will easily fade that way?
At lalong ayaw ko namang patulan ang ganitong comment: “There will come a time when a woman will come to her senses and realize that a bald man eating a hotdog just for a show is not really her type.”
Pero isa lang ang masasabi ko, “not everything we yearn for in our hearts will always happen the way we want it.”
Sana magkabalikan pa kayong dalawa at nababagay kayo sa isat-isa. Kung hindi, naghihintay pa rin ang puso ko Mr. President, (joke lang, hehehe).
Ang totoo doon ako sa Mayor nangangarap… mas bata at hindi pa napapanot, hehehe.
I know there is a reason for everything, even the most stupid decision a person makes is still governed by reason. Much more with the Department of Education, they must have a reason for ordering all public school teachers to be considerate on giving their students take-home assignments on Fridays to work at it on weekends.
DepEd Memorandum No. 392, signed by Education Secretary Armin Luistro last September 16, mandates all teachers to minimize the giving of homework/assignments (at least) “to a reasonable quantity to give their pupils ample time to rest and relax at home for the rest of the day.”
There is no quarrel about the good intention of the education department. At least memo 392 gives time for the entire family to stay together, relax and enjoy each other’s company. At this point in time when the Filipino family is being threatened by all forms of problems such as “parental separations, neglect and abandonment of children, child abuse in various forms, juvenile delinquency, etc. this memo-circular of the department is in order; granting the children have a good week-end full of fun with their families.
I disagree however on the grounds that school children will become less serious with their studies. And all they have in mind is fun at the expense of forgetting all about their academic obligations.
But this is not all, in the provinces as well in the cities, most of the children from poor families are given special tasks to do at home during weekend. There is no parent-children bonding. Parents are too busy working or attending to their businesses to earn a living and support their families. To many families a weekend full of fun with children and parents is just impractical at this time when everybody is affected by the on-going world economic crisis. No homework to do on week end for most children does not matter– are many of them are still asked by their parents to help them in the farm to to attend to their sources of livelihood.
What is the fear of most of the teachers anyway? Right now that children are given that much assignment to do at home during weekend–many can not still comply. And the worse, many are still slow to learn and pass their subjects. So the teacher laments, how much more if they are not allowed to bring home assignment on Fridays? But that practice/scheme does not also work in some instances with children from very poor families. The question who will help them do their assignments if parents are too busy earning a living? Giving too much assignments to school children may also work against the learning capacity. On the other hand if we deal lightly with their academic workload and tasks they also become mediocre learners. So, they will question again the quality of education we have.
As a teacher myself I know the significance of giving week-end assignments to our student; to ensure that will come back to school well prepared for the following week. Other teachers give extra-assignments to their students to help them catch up with their deficiencies (particularly slow learners) in the class. Another reason for week-end assignments is to fill-up the gaps (of instruction) attributed by lack of school facilities and learning materials. Other reason, siguro dahil na rin sa katamaran ng ibang teachers (believe it or not).
Aminin na natin na maraming kakulangan ang DepEd (budgetary constraints), ganon din ang mga magaaral dahil na rin sa kakulangan ng kita ng mga magulang. Pinagkakasya lang ang mayroon tayo. Ika nga, what you see is what you get. Kung ano ang mayroon sa mga paaralan natin, iyon din ang kakayahan nakukuha ng ating mga magaaral sa mga pampublikong paaralan. But this is not a deterrent to excel academically. If there is a will there is a way.
May punto and DepEd, may punto rin ang mga guro. Mga magulang na lang at mga magaaral ang nakakaalam kung ano ang nakakabuti sa kanila. After all sila naman ang mga tunay na apektado dito.
Masama ang loob, nagaway sila ng kanyang live-in partner na si Tita, dating GRO.
Kainoman niya si Carlota, isang utility worker sa amusement park kung saan ay sikyu naman siya doon.
“Inom pa nang makalimutan mo ang iyong problema.”
Sa halip na makatulong ay lalo pang ginagatongan ni Carlota ang galit ni Silvestre sa ka-live in nito.
Nakaka-apat na bote na siya ng beer na markang pulang kabayo.
Itinungga naman ni Carlota ang pangalawang bote niya ng beer.
“Lahat na lang ay ibinigay ko sa kanya. Wala nang natira pa sa akin, pati respeto ng aking mga magulang at kapatid.”
“Tama naman sila, pumatol ka pa kasi sa isang pokpok”
“Iyan ang malaki kong pagkakamali… Hindi ko mapapatawad ang aking sarili sa pagpili ko sa kanya sa halip na ang aking mga magulang at kapatid.”
Lasing na rin si Carlota kaya naging matapang na siya sa pananalita.
“Mabuti’t nalaman mo na kay laki mo palang tanga at gago, ginagago ka na, iniiputan sa ulo, iniiwanan ng girlfriend mo, binabalikan mo pa siya.”
“Putang ina, anong pakialam mo sa buhay ko, kaano-ano ba kita para pagsabihan ng ganyan?”
Nagalit si Silvestre, nanlilisik ang mga mata halatang tinamaan sa sinabi ni Carlota.
“Easy ka lang, kaibigan mo ako hindi kaaway. Ikaw na nga ang pinagmamalasakitan.”
Dito na bumigay at humagulgol ng iyak si Silvestre.
“Mahal ko kasi siya, mahal na mahal…”
Yumakap siyang parang bata kay Carlota, at sa pagitan pa ng mga malalaking dibdib nito sumubsuob ang kanyang mukha.
May init sa katawan na nadama si Carlota habang nakayakap sa kanya si Silvestre at ang mukha pa nito ay nakapatong pa sa kanyang mayamang dibdib.
Marahan niyang kinalagan ang sarili sa mahigpit na pagkakayakap sa kanya ni Silvestre. Hiyang-hiya siya at kanina pa sila pinagmamasdan ng mga katulad nilang customers sa foodcourt. Ngunit alang-ala kay Silvestre na lihim niyang minahal ng napakatagal nang panahon ay tiniis niya ang lahat.
“Okay lang ba kayo Miss,” ang tanong ng security officer na rumisponde pagkatapos may nag-radio sa kanya na may eksenang nangyayari sa foodcourt.
“Lasing lang ang kasama ko, iyuuwi ko na siya.”
Isinakay kaagad sa taksi si Silvestre at dinala siya sa mga magulang ng kaibigan.
Iyon na ang huling pagkikita nila ni Silvestre. Nabalitaan na lang sa mga kapatid nito na tuluyan nang iniwan ng lalaki ang kanyang girlfriend na GRO. Sa totoo lang siya ang iniwan nito dahil nagpunta sa Singapor ang babae para magtrabaho bilang bar girl doon. Nag-resign na rin sa trabaho si Silvestre at nakiusap sa mga kapatid at magulang na ipagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral.
Nang umalis si Silvestre sa amusement park ay nag-resign na rin si Carlota sa kanyang trabaho para maiwasan ang tsismis at marami na ang nakakaalam ng eksenang ginawa nila ni Silvestre sa loob ng foodcourt.
Sa Canada naman pinalad makapagtrabaho si Carlota bilang caregiver. Malaki ang kanyang kinikita kaya napag-aral niya lahat ang kanyang mga kapatid.
Isa nang ganap na Engineer si Silvestre pagkaraan ng ilang taon.
Ngunit may kasabihan na kapag mahal mo pala ang isang tao ay gagawa at gagawa ka ng paraan para makita man lang o makapiling siya. Tinawagan ni Carlota ang bunsong kapatid ni Silvestre at nangumosta siya tungkol sa kaibigan. Laking tuwa niya nang malaman nitong binata pa ang engineer.
At tama ang kasabihan na kung ukol ay bubukol. Muling nagkita sina Silvestre at Carlota. Pero sa pagkakataong ito ay iba nang Carlota ang kanyang nakita, isang seksi at napakagandang babae. Mapera na kasi si Carlota kay kayang-kaya na niyang magparetoke ng mukha at katawan. Malaking halaga ang kanyang ipinuhonan para mabago ang kayang anyo. Ang dahilan ay para mapansin lamang siya ng isang lalaking lihim niyang minamahal.
Noon pa man ay napagtanto na ni Silvestre na si Carlota ang babaeng dapat niyang mahalin dahil may malasakit ito sa kanya. Hindi na nga siya nagka-girlfriend pa ng iba dahil nagbabakasakali ito na sa bandang huli ay sila naman ang magkakatuluyan.
Kaya walang oras na sinayang si Silvestre nang muli silang nagkita ni Carlota. Niligawan niya kaagad ito at hindi naman siya binigo ng babaeng may pagtingin naman sa kanya.
Maligaya nang nagsasama ang dalawa bilang mag-asawa pagkatapo ng isang simple but memorable wedding.
Ngunit sa unang gabi at honeymoon nila ay dinatnan si Carlota kaya ganon na lang ang pagkadismaya ng lalaki. Pero saglit na napawi ang kalungkotan ng lalaki nang sabihin ng kanyang misis, “Red horse, what are you waiting for? Ride on me baby!”
At iyong “ride on me baby” ay not only once but twice, and many many more. Tatlo na ang kanilang mga supling at magtatapos na si High School ang kanilang panganay.
Masakit ang mabigo sa pag-ibig sabi nga nila pero mas masakit daw ang ikaw ay iwan ng iyong asawa at mag-isa ka na lang na mag-aaroga sa iyong mga anak.
At nagkatotoo naman ang kasabihang ito kay Lagrimas na binansagan nila ng Aqua de Pataranta sa kanilang barangay (hango naman ang pangalan sa isa sa mga characters ng tele-serye ng ABS-CBN na Aqua Bendita). Kaya walang araw na hindi siya sinasaniban ng espiritu ng alak dahil hindi na niyang makayanan pang isipin na sa itinagal-tagal ng pagsasama nilang mag-asawa na nabiyayaan pa ng tatlong anak ay basta-basta na lang siyang iniwan ng kanyang mister.
Ang dahilan nakakita si mister niya ng isang sexy, may itsura rin, pero sinkuwenta anyos na byuda. Kamamatay lang ang asawa nitong pensionado na galing pa sa America kaya sa kanyang pag-iisa ay naghanap naman kaagad ito ng isang boyfriend na magpapawi ng kanyang mga pighati at kalungkotan. At sa kasamaang palad ay si Dado naman na asawa ni Lagrimas ang kanyang napiling magpaligaya sa kanya. Kung baga sa basketball ay shoot kaagad naman itong si Dado dahil mapera na, hot pa sa kama itong byudang si Purisima.
Masaklap ng lamang at may tatlong anak siyang sinusuportahan na kanya nang kinalimutan dahil sa pagkahumaling sa byuda na siya namang nagbibigay sa kanya ng maraming pera para matustusan naman ang mga luho nito.
Kawawang Angel, Rica, at May ay madalas na silang ginugutom dahil hindi kayang buhayin sila ni Lagrimas na ang hanap-buhay lang naman ay ang pagtitinda ng mga kakanin at barbekyu. Iyan ay kung hindi siya lasing. Pero kapag lasing na, goodbye paninda na siya at back to Aqua de Pataranta na naman siya.
“Ay Aqua (Lagrimas) itigil mo na nga iyang paglalasing mo at kaawa-awa ang kalagayan ng mga anak mo.” Ang saway ng mga kapit-bahay sa kanya tuwing naglalasing siya.
“Hayaan mo sila, dapat iyang lintek na Dado na iyan ang nagpapakain sa kanila hindi ako,” ang lagi naman niyang sagot.
Mabuti na lang maawain ang mga kapit-bahay nila at sila na ang nagpapakain sa mga anak nito kapag hindi siya nakapag-uwi ng makakain nila.
Isang messenger ng isang establishment sa Pasig itong si Dado. Maporma at mayabang. Muntik pa nga siyang sinagasahan (sana natuluyan na sabi ni Lagrimas) ng isang kotseng kanyan hinarang at dumaan daw sa bakuran ng building ng kanyang boss. Mahilig sumipsip ang “lintek” daw na lalaki at ambisyoso pa. Kaso pinagtitiisan siya ni Lagrimas dahil mahal na mahal niya ang “gago” at para na rin sa ikabubuti ng kanilang mga anak.
Isang community worker volunteer ang nagtiyagang kumausap kay Lagrimas. Napagpayuhan din ang huli at itinigil na niya ang pag-inom ng Aqua de Pataranta. Balik barbekyu at kakanin na naman siya. Unti-unti na rin niyang natanggap ang ginawang pagtataksil sa kanya ni Dado. Kaya sa loob lamang ang ilang buwan ay nakapag-move on kaagad si Lagrimas alang-ala sa kanyang mga anak. Kalokohan lang ang nagpapamatir sa ngayon. Kung kaya nga mo lang ang maghanap-buhay upang buhayin ang iyong mga anak ay gagawin mo upang hindi sila magutom. At ang bisyo ay dapat iwasan nang may patutunguhan ang iyong buhay.
Sa ngayon ay nagluluto na lang ng mga kakanin at nagbabarbekyu sa kanilang bahay si Lagrimas. Mayroon siyang pinagdadalhang mga karenderya sa palengke at sa mga eskuwelahan ng kanyang mga barbekyu at nilulutong kakanin. Sa susunod na taon ay papasok na sa elementarya ng kanyang panganay samantalang nasa Daycare Center pa lang nag-aaral ang dalawa niyang mga anak na balak din niyang ipasok sa kindergarteen. Hindi naman siya pinababayaan ng mga community worker volunteers na hanggang ngayon ay gumagabay pa rin sa kanya. Tumatanaw naman siya ng malaking utang na loob kay Joy na siyang nagtiyagang bumisita at umalalay sa kanya sa panahon ng kanyang krisis sa buhay.
Ano na ang nangyari kay Dado? Ayon kay Joy, naghiwalay sila ni Purisima pagkatapos mahuli nito na may kinahuhumalingan palang GRO at dancer sa club itong si Dado. Hindi lang iyang, ayon sa inpormante ni Joy nabogbog daw si Dado ng boyfriend na pulis nitong si GRO.
Sa huling paguusap nina Joy at Lagrimas, tinanong ng community worker kung may balak pa siyang makipagbalikan kay Dado alang-ala sa kanyang mga anak. Ang sabi ng huli, ibubuhos na lang daw niya ang kanyang panahon at buong buhay sa kanyang mga anak. At least sa kanya ay nakakasiguro siyang may magandang kinabukasan na naghihintay para sa kanyang mga anak. Paninindigan niyang maging single parent hanggang mapalaki at mapag-aral niya ang kanyang mga anak.
Hindi pa man ikinakasal sina Edwin at Lanie ay pinakikialaman na sila ni aling Cita, tiyahin ni Edwin na siyang nagpalaki sa kanya pagkatapos siyang maulila sa kanyang ina. Nagasawa ng iba ang ama ni Edwin na si Marcelo at basta na lang siya iniwan sa kapatid nitong tumanda nang dalaga. Dahil wala ngang asawa si aling Cita na noon ay nagmamay-ari ng isang sari-sari store sa kanilang Barangay ay kaagad niyang kinupkop ng pitong taon pa lamang na si Edwin at pinagaral hanggang makatapos ng kolehiyo.
Naging mabuting anak si Edwin sa kanyang tita Cita na kung saan siya ay itinuring na parang tunay na anak. Sa loob na mahabang panahon ay minahal naman ni Edwin si aling Cita na parang tunay niyang ina. Hindi na nga nagasawa si aling Cita at ibinuhos na lang ang kanyang panahon sa inampon niyang pamangkin.
Ngunit dumating din sa punto na gusto na rin ni Edwin na lumagay sa tahimik. Sa edad niyang 27 anyos ay kaya na niyang magpasya para sa kanyang sarili upang pakasalan ang kanyang kasintahan ni si Lanie na nasa hustong edad na rin na 25 anyos upang magpasya rin para sa kanyang sarili kung nananaisin niyang magpakasal dito. Problema ayaw pa ni aling Cita na makasal ang dalawa kahit nagsasama na sila bilang mag-asawa. Ang rason ng ina-inahan ay hindi pa niya ganap na kilala si Lanie at gayon din kina Lanie at Edwin hindi pa raw nila ganap na kilala ang bawat isa.
Ngunit sa totoo lang ay apat na taon na silang magkasintahan. Saleslady si Lanie sa isang malaking department store at supervisor naman itong si Edwin. Dito sila nagkakilala at dito na rin nagkalapit ang kanilang mga puso. Ang problema ay buntis na ngayon si Lanie at gusto ng mga magulang nito na magpakasal na silang dalawa kahit sa isang Huwes lamang. Nahihiya na ang mga magulang nito sa kanyang pagbubuntis na walang maituturing man lang na asawa.
Mahal ni Edwin si Lanie at gusto na nitong pakasalan kaagad ang kasintahan kung maari lamang. Pero sagabal si aling Cita sa kanilang pagmamahalan. Hindi rin makapalag si Edwin sa kanyang nanay Cita dahil malaki ang utang na loob nito sa kanya. Si Lanie naman ay lahat na lang na pakikisama sa ina-inahan ni Edwin, na kung saka-sakali mang magpakasal sila ay matatawag na rin niyang biyenan, ay ginawa na niya. Ngunit lubos yatang makasarili itong si aling Cita at hindi siya ganon katanggap-tanggap sa kanya kahit pinayagan pa niyang mag-live in ang dalawa sa kanyang pamamahay.
Lahat na lang ay pinakikialaman ni aling Cita, magmula sa pagluluto hanggang sa pamamalantsa ng mga damit ni Edwin ay kanyang pinakikialaman. Laging may complain siya kay Edwin laban sa kanyang kasintahan. Ngunit dala ng pagmamahal ni Lanie sa kasintahan ay tiniis niya lahat hanggang sa siya’y napuno na at kusang iniwan ang kasintahan. “Kayo na ang magsama sa tita mo, siya na ang gawin mong asawa kung gusto mo.” Iyan ang kanyang sinabi na ikinagalit naman ni Edwin at nasabi tuloy na kung gusto niyang umalis ay malaya siyang makakaalis.
Bumalik sa mga magulang si Lanie na sising-sisi sa kanyang pagkakamali. Tinanggap siya muli ng kanyang mga magulang at inalagaan siya sa kanyang pagbubuntis hanggang isilang ang kanyang anak. Gayon pa man ay hindi isinasara ni Lanie ang kanyang puso kay Edwin. Ano mang oras na siya’y babalikan ay tatanggapin pa rin siya. Ang kanyang mga magulang naman ay sunud-sunoran lang sa kagustohan ng anak. Kung sakaling babalik pa si Edwin at pakakasalan si Lanie ay payag rin sila. Para sa mga magulang ni Lanie kailangan pa ring pakasalan siya ni Edwin para ituwid ang kanilang pagkakamali at nang di naman matawag na bastardo ang ipinanganak niyang si Isaac.
Pero hindi lahat ng panahon ay makulimlim sa buhay ni Lanie. Nagbalik siya sa trabaho upang buhayin ang anak at bigyan ng magandang kinabukasan. Marami ding nanligaw sa kanya kahit alam nilang may anak na siya ngunit hindi sila pinansin ni Lanie. Iisa lang ang lalaki sa kanyang puso, siya ay si Edwin.
Sa loob ng ilang taong paghihiwalay nila ni Lanie ay lagi namang binabagabag ng kanyang sariling konsensiya itong si Edwin dahil sa nagawa niyang pagkakasala sa kanyang mag-ina. Napagisip-isip niya ay kailangan siya ng kanyang anak at kasintahan sa pagpapalaki kay Isaac. Minsan na siyang tinalikuran ng kanyang sariling ama, tatalikuran pa din ba niya ang kanyang sariling anak?
Nagpasya siya, ang kanyang mag-ina ang kanyang pinili. Masakit man sa kanyang kalooban ay iniwan niya si aling Cita upang pakasalan si Lanie at makapiling ang kanyang anak. Halos isumpa naman siya ni aling Cita sa sama ng loob. Tinanggap naman siya ni Lanie at ang mga magulang nito sa kanyang pagbabalik at sila’y nagpakasal sa isang Huwes.
Sa araw ng kanilang kasal ay hindi rin nakatiis si aling Cita, siya din ay dumalo at sagot pa niya ang mga ginastos ng mag-asawa sa kanilang reception.
Pero hanggang ngayon ay hindi pa bumabalik sina Edwin at Lanie kay aling Cita. Hindi rin sila pumisan sa mga magulang ni Lanie para wala itong masabi. Umuupa sila ngayon ng isang maliit na kuwarto. Pinagkakasya na lang nila ang kinikita ni Edwin dahil tumigil na sa pagtatrabaho si Lanie upang alagaan ang kanilang anak.
Panay ligaw naman sa kanila ni aling Cita para bumalik lang si Edwin at ang kanyang pamilya sa kanyang pamamahay. Panay ang regalo ni aling Cita sa apo ng mga mamahaling gamit at para sa kanyang mga gatas.
Malaki na ang ipinagbago ni aling Cita at pinagaaralan naman ng magasawa kung babalik pa sila sa kanyang pamamahay. Ngunit ngayon na may mga dinaramdam na rin si aling Cita ay mas mapapadali pa yata ang pagpapasya ng magasawa na pumisan na sa pamamahay nito.
Babalitaan na raw ako ni Cita kung kailan sila babalik sa bahay ni aling Cita at kung talaga nang nagbago ng lubosan ang kanyang biyenan.
(Paunawa: Lahat po ng mga pangalang nabanggit dito ay alyases po lamang para ikubli ang tunay na pagkatao ng mga characters na nasasangkot sa kuwentong ito. May mga binago na rin na mga pangyayari sa kuwento para pangalagaan ang kapakanan ng bawat isa. Salamat po.)
“Gusto ko nang magpakasal, kailangan sa pinakamadaling panahon na. Ngayyyown nahhh! Kasi lahat na lang ay tumataas, lahat ay na lang ay gustong kumita, lahat na ay gustong may patong na malaki para kumita. Wala nang bumababa kundi ang mga underwears na lang, buwiset!”
“Kaso sino ang magpapakasal sa akin. Sinong lalaking sirang ulo ang gustong magpakain sa isang taong hindi naman niya kamag-anak. Kasi, kasi, ang gusto ng ibang mga lalaki ay sa sarap ka lang makakasama. Kapag sa hirap na ay ikaw na lang mag-isa. Kawawa naman ang byuti ko, pagkatapos nilang laspagin ay gayon-gayon na lang nilang iiwanan?”
“Tamaan kayo sana ng magaling kayong mga papa na nang-iisnab sa akin! Bakit wala namang kaming ipinag-iba nina Bea Alonzo at saka Christine Reyes. Kapag naging sexy star ako tignan lang ninyo kung hindi kaya magkakandarapa sa akin. Manigas kayo diyan.”
“Akala ba ninyo wala kaming mga puso at damdamin na nasasaktan? Kayo nga ang magka-regla buwan buwan at laging gumagastos ng pantapal sa mga panty ninyo upang di mabahiran ng dugo itong mga mamahaling underwear na binili pa ninyo sa mga kaopisina ninyo ng pahulogan? Kayo nga ang laging nasa ibaba at kami naman ang kumaka-horse sa inyo? Anong mararamdaman ninyo? Di ba mahirap? Kaya huwag naman ninyo kaming pagsamantalahan na mga kababaihan. Igalang at mahalin ng tunay at tapat at higit pa doon ang sarap naman na igaganti namin sa inyo.”
“Pakasalan na ninyo ako. Please, pakasalan na ninyo ako. Mga manheeed, ang lulupeeet ninyo. Malapit na naman ang mga BIR months like Siptimbir, Octobir, Novimbir, at ano na ang sunod Santa Klos, Dicimbir. Lagi na lang akong nag-iisa huhuhu, lagi na lang giniginaw grrrrr, at laging walang yumayakap sa kanyang pagtulog,uhmmmmm. Magpapasko na naman at magbabagong taon, presidente na si Noynoy. At kagaya niya ay wala pa rin akong biyenan!”
Hehehe, halos magiba ang ang hall nang tawanan at sigawan nang mag-drama at magbigay ng intermission number itong si Sister Diway sa seminar ng mga kababaihan na aking pinuntahan. Lecturer ako doon tungkol sa Family Health and Integration. Puro mga misis ang mga participants na nasa bahay lang at nag-aalaga ng kanilang mga anak. May mga mangilan-ngilan dalaga ding umattend at nagka-isip tuloy na huwag nang mag-asawa pa nang malaman nila kung gaano kasalimoot ang maging ina ng tahanan at maging ulirang mga magulang.
Wika ng isa, no marriage no responsibility. Pero kinontra din sila ng iba, no pain no glory.
Paano mo nga naman malalaman ang saya at ligaya ang maging isang ina at tanglaw ng tahanan kung hindi mo pa ito nasusubokan. Naisip tuloy ng mga ito ang mga hirap na pinagdaanan ng kanilang mga magulang sa pagaaruga sa kanila. Bukod pa doon silang mga anak ay naging mga pasaway at pasanin pa ng mga magulang.
Tanong ng isang participant, “ma’am Segundina siguro ang saya-saya ng pamilya mo, at suwerte si mister sa inyo. Ang husay-husay ninyong magpayo tungkol sa pagiging isang ulirang ina ng tahanan.”
“Maria, late ka na kasing dumating kaya nang ipakilala ako bago magsalita ay hindi mo nalaman ang aking marital status.”
“Bakit ho, byuda na kayo o single parent?”
“Hindi Maria, dalaga pa ako.”
“Sus marioseeep, ina ng awa… dalaga po pala kayo ma’am. Pasensiya na po at di ko alam.”
Well, marami din akong natutuhan sa kanila kung papaanong mag-survive sa ating sitwasyon ngayon na hirap sa buhay at wala pang makain ang mga iba.
At sana po naman sa pamamalakad ngayon ni presidente Benigno Simeon “Noynoy” Aquino lll ay may mga pagbabagong magaganap sa ating bansa at nang guminhawa po ang buhay.
Kay hirap po ang mag-asawa ngayo dahil sa economic crisis. Ngunit lalong mahirap naman ang tumanda kang dalaga na hindi man lang nayayakap ng isang macho at guwapitong katulad ni Bill Clinton.
Many people are already itching to see Gloria get out of the Malacanang premises. After the May 10 election they have started counting already. They could hardly wait for another day, not even June 30 when she is supposed to have vacated Malacanang which served as her home for nine long years.
“I have no regrets. (No regrets at all?) I don’t want to focus on negatives, so, in fact, rather than talking about regrets, I like to give thanks for the opportunity to serve the Philippines,” that’s what president Gloria Arroyo said in an exclusive interview with ABS-CBN News.
Further in the interview she said: “I’m the same person, just older, a little wiser. I have a strong belief in the Filipino people, strong faith in God, and I believe the economy is the most important that we have to attend to as leader of Philippines.”
And on being a president Gloria commented; “It’s a sacrifice, but it’s the right thing to do for the people. As president, my father tells me: you do not become a president to enjoy, you become president to make sacrifices for people and to suffer it may be, and I did for the people.”
In a few days we shall have a new president, the winner of the first automated election in the country, Senator Benigno “Noynoy” Aquino lll whose large margin against his closest rival on the race, Joseph “Erap” Ejercito Estrada could be attributed to the over 4 million votes of the INC to him.
Gloria insures that her transition team should work hard enough to make Noynoy Aquino’s (or P-Noy) assumption to power will be smooth enough as he begins assuming responsibility as the new Chief Executive of the country.
Just a day after Congress proclaimed Aquino and Binay as the president and vice-president elect, Gloria made a phone call to Senator Aquino to congratulate him. Although Aquino felt a little bit uncomfortable with the president’s call, nevertheless he also thanked the president for doing so.
No matter what her critics say, still the president did the right thing. This is Gloria being in her true self. She is no longer that “mataray” (arrogant?) that she used to be when she did nothing but to parry left and right all the accusations of corruption, abuse of power, incompetence, and illegitimacy of office they hurled against her. As a human being (that others refuse to recognize she is capable of) there is a lot of goodness in Gloria. She has a very loving and compassionate heart if others can only see it through the so many programs and services her administration had accomplished during her term of office. Again, as others refuse to recognized, she’s the only president who had built more infra-structure projects such as roads, bridges, airports, seaports, etc., for the entire country. As a result economic productivity increases and so with job opportunities. Critics can belie all these claims, but Gloria despite all the scandals linked to her administration had a long list of accomplishments which many of us are not aware of.
Nobody likes Gloria as the president, the media made it a point it should be like that till her last day in her office. Gloria may leave Malacanang without regret, she just did her part. Just like the Marcoses, only history could judged her if she did the right thing as our president.
Although her critics are unhappy about the P10 million pesos she will be spending for the Independence Day Celebration on June 12, for that it is even extended up to Monday (June 14) so that it would give an opportunity for all to attend and enjoy reminiscing our past at it relates to our present development for the sake of unity and reconciliation, the good president still insisted to proceed with the celebration if only to lay the foundation for unity and healing of this highly divided nation. Unfortunately the president elect already declared he is not attending any Independence Day celebration set on another date. Well that’s his prerogative as a free person but sure he will be missing an opportunity for reconciliation offered by once a political friend but later turned out a bitter foe.
Sure Gloria has a lot of misgivings to the Filipinos as the media try to project, but Gloria will soon step down from Malacanang to give way to her predecessor to also prove his worth too to the same people she served. Gloria is not off the hook yet, she will be facing a lot of criminal cases her enemies shall file against her. But Gloria is not running away with it, like Erap she will always be ready and willing to face her accusers in court.
He is not yet proclaimed as the winner of the presidential post but right now Senator Noynoy Aquino has been receiving a lot of unsolicited advices which include: 1) quitting to smoke and becomes the role model for the young Filipinos, and 2) making gun ban permanent where in he will be the first to voluntarily surrender his own gun. So what else is left for Mr. President apparent Noy? He does not even have sex??? Now some people will also ask him not to play with his play station once he is sworn into office?
Ay ang lungkot namang maging presidente pala. Kaya pala inaayawan ni Senator Noynoy na manirahan sa Malacanang kapag nag-assume na siya ng kanyang posisyon bilang bagong halal na presidente ng Pilipinas. Masyado daw napakalaki ang Malakanyang para sa isang katulad niyang binata? Bakit pa kasi hindi siya magasawa kaagad nang may matatawag naman tayong First lady ng bansa kapag naupo na siya sa trono ng pagka-pangulo ng bansa. Ayaw niya iyong kasama na sa 100 days honeymoon with press ang kanyang honeymoon sa kanyang misis? Again another unsolicited advice from one who is yet to be married.
When it comes to performance presidential functions mahalaga ba dito ang higly satisfied sexual life? May mga nagsasabi nga diyan na good decisions emanate from a highly fulfilled sexual life daw. Aba kung ganon e bakit sina Erap at presidente Gloria ay nakagawa din ng mga unpopular decisions; ibig lang sabihin nito na having plenty of sex does not make you a good president. It is still performance. Performance saan? Of course sa pagiging isang pangulo ng bansa. Pero hindi rin maganda na puro zero na lang ang sex life nitong magiging presidente natin. Napakamiserable naman ang kanyang buhay kung magkaganon.
Pero may ibubuga pa ba si Mr. President “to be” Noynoy pagdating sa sex? Honestly hindi ko alam ang sagot at ayaw ko ring sagutin ang ganitong uri ng pagtatanong. Siya lang ang nakakaalam ng kanyang sarili. Pero teka di ba si Dolphy ay nasa edad sisenta (60) na nang kanyang makuha ang isang napakagandang babae na si Shasha? Siya nawa may ibubuga pa si Senator Noynoy kapag pinakasalan niya ang kanyang girl friend ngayon. After all he is only 50 up di ba? Kaso may patutsada naman itong mga anti-smoking group na ang paninigarilyo daw ay nagiging sanhi ng pagka-impotent. Impotent o hindi na tinitigasan pa, naku po! Quit smoking na nga po kayo kung ganon lang naman ang epekto nito sa inyong buhay.
On the other hand may mga nagsasabi naman na wala daw iyan sa paninigarilyo. May mga naniniwala pa rin na ang mga taong maagang kinakalbo ay mataas daw ang kanilang fertility level. Hindi raw nababawasan ang kanilang libido at napaka-aktibo nila sa sex. Ayun naman pala, di ba kinakalbo na si Senator Noynoy? Iisa lang siempre ang ibig sabihin nito, he is still very capable not only once but twice, or even more. He is not yet done mga kababayan, puwedi pa siyang magkaroon ng tatlong anak sa loob ng kanyang termino. And all probably are assembled in Malacanang.
No, no don’t get me wrong dahil wala po akong intensiyon na maging malisyoso dito. Nais ko po lang na maibahagi ang aking kaisipan at damdamin sa ating magiging pangulo na sana ay maging maligaya siya sa buhay bilang ama ng tahanan at ama ng ating bansa. Pero kung wala pa siyang balak magasawa how could he be a father?
Mr. President Noy, sana po ay magasawa na kayo sa pinakamadaling panahon upang maranasan naman ninyo ang maging isang tunay na padre de Pamilya. My best wishes for you and the entire nation.
Kinalampag kahapon ng partidong PMP ni dating pangulong Joseph Estrada ang Pastoral Council for Responsible Voting (PPCRV) para magsagawa ng audit sa lahat ng 76,475 compact flash cards na ginamit para sa kauna-unahang automated poll isang linggo na ang nakakaraan. Ang dahilan, si Erap pala ay nakaltasan ng 5 milyong boto na kung saan ang nakinabang ng husto dito sa tinatawag nilang “electronic fraud (“electronic garci”) ay ang kanyang katunggaling si senador Benigno “Noynoy” Aquino Jr. na naghihintay nang maiproklama ng Kongreso bago manumpa at umupong presidente ng Pilipinas.
Ayun sa lumantad na maskaradong “whistleblower” nanganap daw ang electronic cheating na ito sa kanyang assigned areas: Laguna, Pangasinan, National Capital Region (NCR) at Region 1V. At ito naman ang ipinagtataka ng kampo ni pangulong Erap na kung bakit naman sa lahat ng mga lugar ay sa San Juan pa siya nag-number 3 sa bilangan? Hindi lang iyan bakit sa sarili pa niyang probinsiya ng Laguna kung saan ay malakas sana siya ay doon pa natalo itong dating pangulong Erap?
Hindi lang pala si Erap ang nakaltasan ng boto o biktima ng dagdag bawas, maging sina Gibo Teodoro at Bro. Eddie Villanueva na nakaltasan ng dalawang milyon na boto. Sa mga tumakbo naman daw ng pagka bise-presidente na sina Loren Legarda’s at Bayani Fernando’s ay nabawasan din ng 1.7 hanggang 1.8 million na boto.
At kanino naman napunta ang mga nanakaw na boto nila? Nakapagtataka at si Makati City Mayor Jejomar Binay ang nagbayad ng P1 billion para baguhin ang resulta ng bilangan. Ito ay pinabulaanan naman kaagad ni Mayor Binay na walang katotohanan at ang layunin lamang ay para siraan siya at upang hadlangan ang kanyang pagkapanalo. Pero si Binay lang ba ang bumayad ng katakot-takot na halaga para lamang manalo sa bilangan ng mga boto? Aba, kahit itong si Senador Mar Roxas din pala ay nagbayad din. Ngunit hindi kasing-laki ng ibinayad daw ni Mayor Binay kaya ito nanalo. Sa maniwala ka at hindi sa expose ng lumandtad na whistle blower na ito, saan naman kaya kumuha ng ganong kalaking halaga si Mayor Binay? Malabo din naman yata na galing iyan sa mga kamag-anak ni Senador Noynoy Aquino, pero hindi rin nating alam. Anong malay natin at may katotohanan naman sa sinabi ng whistle blower na ito?
Posible bang mangyari ang ganitong klase ng pandaraya kaya? Kung si House Speaker Prospero Nograles ang tatanungin ay posible daw ito ayun sa kanyang napanood na documentary film na may pamagat na “Hacking Democracy” kung saan ang resulta ng bilangan sa pamamagitan ng isang votes counting machine kagaya ng PCOS ay nababago sa pamamagitan ng pagmamanipula (as demonstrated by Harri Hursti). Matatandaan natin na ilang araw na lang bago ang halalan ay nire-format ang mga CF cards at iyong mga PCOS machines ay hindi na na-test pa kung accurate nga ang ipinapadala nilang bilang ng mga boto sa COMELEC. Iyan na lang ay nakapagdududa na. Kaya itong mga businessmen na nagsasabi na successful daw ang electronics counting na election na ito dahil sa Noynoy nga nananalo na manok nila ay huwag muna po kayong magsalita ng patapos. Pinaiimbestigahan na ni House Speaker Nograles sa pagbubukas ng Kongreso kung may katotohanan ng mga alingasngas na may dayaan ngang nangyari noong nakaraang halalan ng 2010.
Buong giting namang ipinagtatanggol ng SMARTMATIC at COMELEC na walang mga irregularities na nangyari noong halalan maliban lang sa nga defective machines nila na naayos naman at mga gulong nangyari sa ibat-ibang mga presinto. Iyong naman daw ay isolated case lang. Ngunit paano ka hindi magdududa niya da mga nakumpiska nilang mga elections pharaphernalia na natagpuan sa kamay ng iba lalo na sa isang Junk shop sa Cagayan de Oro. Kaya interesado sa isyung ito si Senador Aquilino “Nene” Pimentel dahil isa sa mga kandidatong para sa pagka-sendor ang kanyang anak na hindi namang pinalad na nagwagi. Bukod sa kanya ay nandiyan din sina Nicanor Perlas, Jamby Madrigal, and JC De Los Reyes na naghain pa ng TRO sa SC upang pigilin ang COMELEC sa pagsira sa mga defective na CF memory cards. Iba tuloy ang naiisip ng iba, bakit nga ba nagmamadali kung walang Hokus PCOS diyan na nangyari.
In fairness naman sa mga high ranking officials ng COMELEC wala naman daw silang kinalaman sa nangyaring dayaan sa pagbilang ng mga boto, tanging mga nasa low level daw na officials ng COMELEC and involved dito. At ang mga operators daw na ito ay nag-concentrate sa piling lugar lamang kagaya ng Laguna, Pangasinan, Cordillera Administrative Region, at Region 1V. Ayun sa expose nitong whistle blower ay mga 15 million daw na balota ang naipagbili para sa naturang pandaraya sa mga kandidatong gustong manalo. Kaya iyong di umano’y lamang ni Noynoy Aquino ngayon kay Erap ay predetermined, noon pa man ay alam na ang lamang.
Nagtataka lang ako kung bakit sa halip na magpalabas pa ng kung ano-anong ads diyan si Manny Villar ay di na lang siya namili ng balota? Hindi lang iisang bilyon ang kanyang pera, higit pa diyan.
How did they do it? Ang sabi ng maskaradong whistle blower iyong pandarayang isinagawa ay isang three-way operation: 1) ballot switching; 2) the flash card ready program; 3) the direct transmission of votes.
Sabi nga ng whistle blower ay lagi silang ahead of 3 minutes every transmission time. Ibig sabihin iyong pekeng resulta ang nauunang natatanggap ng COMELEC at iyong tunay na resulta ay maaring isinantabi na lang. Of course sa ganitong operasyon posibleng may mga taga SMARTMATIC at taga COMELEC na kakutsaba sila para maisagawa ang maitim nilang balak. As simple as that? Hello Garci?
Sa akin naman ito ay ayon doon sa expose ng whistle lamang, maaring totoo o maaring kathang isip lamang. Baka sa kalaonan ay babawiin lahat ang mga sinabi at may paiyak-iyak pang sasabihing siya’y tinakot lamang.
Pero hindi naman masama kung imbestigahan ito para malaman ang katotohanan bago pa mabayaran ng COMELEC ang SMARTMATIC ng 30% na kabuoan pa ng kanyang balanse.
Kaya bayan ko abangan na lang natin ang dramang magaganap sa Kongreso pagdating ng official canvass of votes ng mga presidential at vice-presidential candidates.
That’s why Erap is not yet conceeding. But it seems his chances of success is a remote possibility.
Surprise nga ang nangyari sa halalan, sa halip na magkaroon ng failure of election halos 90 percent or more ang rate of success. At inaasahan na babaha sa boto (hindi sa basura) ang boto ni Noynoy Aquino. Ngayon nasaan iyong banta niya ng people power? Halos umabot na sa kanyang panot na toktok ang kanyang ngito sa tuwa dahil hindi na mapigilan pa ang kanyang pagkapanalo sa posisyon ng pagka-presidente ng Pilipinas. Inaasahan na niya na siya nang papalit ngayon kay Gloria. Muling napasakamay ng isa pang Aquino ang Malacanang!
E, bakit nga hindi matutuwa ang LP niyan landslide victory nga ang kanilang pagkapanalo? Kaya naman itong mga ibang nangulelat (kahit gumastos pa ng bilyon-bilyong piso) ay nag-concede na kaagad di ba Mer? Very gentleman daw si Manny Villar na una nang nagpahayag ng pagtanggap sa kanyang pagkatalo. Si Gibo naman ay buong puso niyang tinanggap ang kabigoang mapaglingkuran ang sambayanan bilang Pangulo ng Pilipinas. Si Dick Gordon naman ay wala na siyang ibang option kundi tanggapin na hindi siya ang napipisil ng mga Pilipino na tawaging Mr. President of the Philippines kahit punong-puno pa siya ng karanasan. Anyway iyan ang like ninyo, e di magtiis kayo kundi makapag-deliver itong ibinoto ninyong Pangulo. After all sabi ni Gordon, Aquino’s win is a loss for the Filipinos. Naku po paano na iyan?
Kaya itong si Erap na idol ng mga mahihirap ay hindi pa rin nagko-concede alang-alang ala sa kapakanan ng mga taong umaasa sa kanyang pangako na mai-ahon sila sa hirap. Biro mo nga ba naman kapag nanalo siya, kay Erap ay may ginhawa? Paano na iyan Mer, mukhang matatalo yata itong si Mr. Asyong Bigotilyo?
Tanong ko lang po, walong milyong Pilipino lang ba ang mga mahihirap? Ano na ang nangyari sa iba, sino ang ibinoto nila, iyong tunay bang mahirap? Iyan kasi ang ating napapala, kinakapital nating itong mga mahihirap upang maluklok sa puwesto at pagkatapos basta-basta na lang silang kalilimutan.
Kaya masama ang loob nitong si Banong na isang taga-hanga ni Erap. Araw-araw siyang nangangampanya para sa kanyang idol only to find out pagkatapos ng halalan na ang laki pala ang kalamangan ng boto ni Nonoy doon sa boto ng kanyang idolo. Oo, mas malaki ang boto ni Noynoy kay sa boto ni Erap kaya expected nang ito si Noynoy ang ipoprokalama ng Kongreso na bagong halal na presidente. Pero trending lang daw iyan at baka sa bandang huli ay si Erap pa rin ang panalo. Nahihibang na yata itong si Banong, kasing hirap pasukin ng isang elepante ang butas ng karayom ang himalang kanyang hinihintay.
Pero totoo kaya na lalo lamang maghihirap ang Pilipinas pagka-upong pagka-upo ni Noynoy sa trono? Totoo kaya ang kanilang sinasabi na lalo pa siyang malalagasan ng buhok sa dami ng problemang hinaharap ngayon ng Pilipinas na haharapin ng kanyang administrasyon. Panalangin na lang ng mga fans ni Kris Aquino ay sana naman manahimik na itong si Gloria nang di namang lubusang makalbo ang kanyang kapatid pagkasumpa niyang pangulo ng bansa.
To Banong and Kapitan Kidlat, you have to endure for another six more years before your idol can run again for president, hehehe. Meanwhile, let us all unite to save the Republic of the Philippines alang-ala sa kinabukasan ng mga magiging anak at apo namin ni Mer sampo na ang milyong-milyong mga Pilipino na ngayon ay naghahangad ng pagbabago!
With a few days more left before the election day, many candidates are getting crazy on thoughts of winning or losing during the election. Some fear being left behind by their supporters who may shift loyalty to other candidates on the election day itself. That’s why Malacanang has this advise to all candidates who are already expecting themselves to win, based on the warm reception they receive during campaign sorties, not to count chicks before their eggs will be hatched, hehehe.
Actually mere warm reception by the people may not necessarily mean actual votes for them. Election will always hold a lot of surprises and no one should claim victory before an election, according to Press Undersecretary Rogelio Peyuan. Not even Noynoy Aquino and Erap Estrada could claim victory now even if they are leading in the election political surveys. Chances Gibo Teodoro and Manny Villar may emerge as the winner. Binay and Mar Roxas should also be cautious about claiming theselves as winners only to find out later it’s Loren Legarda who has been elected as the vice-president.
But what “election day surprises” is the good Press Undersecretary is talking about? The influetntial Iglesia ni Cristo has already endorsed the Aquino-Roxas tandem for president and vice president which means an assured 3 to 4 million votes. This may widen the lead of the Aquino-Roxas’ tandem lead against that of Villar-Legarda or Estrada-Binay; an early assurance of victory for the LP presidential bets?
But the race is not yet over. Anything may happen even if the INC has already assured Aquino and Roxas of their votes. Erap still rely on the support of the masses which gave him an overwhelming votes when he won the presidential race before. Villar has the money and the political machinery; and no doubt the local politicians now on his side would yield the needed votes to make him win the presidency.
However with flaws now surfacing on the poll machines, fraudulent election results will always be a possibility. That’s why Roxas warned of chaos if that will happen and a people power revolt may take place if there will be massive cheating according to Aquino.
But thoughts of chaos and people power revolt if there is a failure of election is nothing but crazy, crazy, crazy according to Archbishop Gaudencio Cardinal Rosales. The Cardinal highly criticized Benigno “Noynoy” Aquino III for declaring a call for another “People Power” revolt should he be cheated in the presidential elections.
Funny, machined or manual election, we have never been free of fraudulent elections. We just hope and pray kababayan that there will be no failure of elections this time as we are all longing for a change of leadership and a new administration of government.
I watched for the exchange of views of the participants of senatorial bets on ABS-CBN Harapan last night but there’s nothing that impressed me more than the exchange of views between two good lawyers and gentlemen like Adel Tamano of NP and Silvestre Bello III of Lakas-Kampi CMD. On the issue of the reimposition of Death Penalty both shared the same stand, NO. Both believe that our justice system is still not on the level where the poor and the rich are equal. Both believe in upgrading the quality of our law enforcement, prosecution and administration of justice, and penal/correction system.
Here is an excerpt from the account of Sasha Lim Uy, ABS-CBN Halalan 2010 volunteer: http://www.abs-cbnnews.com/nation/04/18/10/tamano-bello-play-it-safe-political-debate
It was a debate turned friendly banter between senatorial bets Atty. Adel Tamano of the Nacionalista Party (NP) and Silvestre Bello III of Lakas-Kampi-CMD during ABS-CBN’S Harapan: Mga Isyu ng Bayan debates Sunday night.
Bello and Tamano were supposed to confront each other with issues on justice and accountability but with no rebuttals, the two ended up merely agreeing on one another’s points.
During the first round, Bello asked Tamano if he is for the reimposition of the death penalty. In response, the NP bet said Filipinos believe in either punishment or rehabilitative justice, and that he supported the latter.
“Everyone has the right to change,” said Tamano in Filipino, adding that life imprisonment is a harsher punishment.
Bello gave no counterarguments, saying that he himself did not believe in the death penalty.
Tamano also backed Bello’s suggestion to create a permanent government commission that will tackle the peace process between the Philippine government and Moro secessionists.
“We will never move forward as a country without peace, and without justice there can be no peace,” Bello said. Tamano later said he would consider joining the permanent peace commission if invited.
During the second round where supporters of the opposing candidates asked questions, a Tamano supporter questioned Bello what he would do to hold President Gloria Macapagal-Arroyo accountable for various corruptions scandals linked to her administration. Bello is a member of Lakas-Kampi CMD.
“Hindi ko kailangan maging senador para habulin. Ang importante diyan ay ebidensya,” said Bello. “I don’t have to be a senator to find corrupt officials.”
Sa magandang ipinamalas nilang dalawa kagabi ay masasabi kong maraming botante ang na-impress at natuwa kina Bello at Tamano. Maginoo silang magsalita at nakikita namang tapat sa kanilang mga sinasabi. Hindi na pinaguusapan dito kung dino ang nanalo sa debate at kung sino ang mas pinapaningan ng mga manonood. Ang mahalaga ay ipinakita ng dalawa na ang pulitika ay hindi lang bangayan kundi tapat na pagpapalitan ng kaalaman, opinion, adhikain, plataporma, at kung ano ang vision ng bawat isa para sa sambayanang Pilipino.
Adel Tamano and Silvestre Bello III ang-popogi ninyo. Sana kapag nanalo kayo bilang mga senador ay hindi lang nagpapa-pogin sa publiko ang inyong mga ginagawa kundi tuparin ang inyong mga plataporma at kung ano pa mang mga bagay na naipangako ninyo sa mga taumbayan. Mabuhay kayo mga sirs and good luck to both of you.
Sana dadami pa ang inyong mga tribu. Bahala na ang mga mamayang mamboboto kung kayo ang kanilang mga napipisil, pero may isang bagay na ipinakita ninyo–puwedi naman tayong magkatunggali sa pulitika na hindi nagsisiraan, nagbabangayan, at sinusuportahan ang magagandang adhikain ng bawat isa alang-ala sa kapakanan ng bayan.
This is the news, “Women activists present condoms to Philippine bishops.” What’s new? The Philippine Catholic bishops have been waging a bitter war with the government against the use of contraceptives. The Catholic church has never been weakened with its stiff stand against Family Planning and the use of artificial methods of birth control.
The Philippine Catholic Bishops have always been critical of any administration or political parties that support birth control and family planning. In fact presidential aspirants in the like of Senator Noynoy Aquino have been very careful with their stand with regards to population issues. The Bishop can always call on the Catholic faithful some 75 millions out of the 90 to 100 million Filipinos not to vote for any candidate who supports the family planning program of the government. One of the important criteria the good Bishops are looking to any politician vying for an elective position in the government is his policies and stand on the issues of family planning and birth control.
Even if President Gloria Macapagal Arroyo knows the significance of high birth rate in combating poverty problems in the Philippines, having been once a DSWD secretary, she tends to be careful with its population management program so as not to provoke the ire of the already critical Clergies to her administration. The bishops also took advantage of the government soft stand on Family Planning and birth control by calling for a ban on the advertisement of condom however the Arroyo’s administration only shrugged off their demands.
As if trying to maim the bishops stiff opposition on birth control and contraceptives, here comes Health Secretary Esperanza Cabral (former DSWD Secretary) “handing out condoms on February 13 as part of an information campaign on HIV-AIDS.” Her action may not necessarily be the collective stand of the government but nobody in the bureaucracy stood up to sanction her. She had not violated any law, she just exercised her political independence to promote actions responsive for the health and general welfare of the entire population. Yet the Bishops angrily called for her to resign.
But Health Secretary Cabral found allies on women’s health and rights advocate groups like the Party of the Workers who picketed and presented two baskest full of condoms at the headquarters of the Catholic Bishops Conference.
Judy Ann Miranda, the party’s secretary-general asked the bishops to “bless the condoms as a conciliatory gesture to unite for reproductive health and women’s rights” but unfortunately no bishop was around to receive/bless it.
As a response to the women activists action the bishops said, through spokesman Monsignor Pedro Quitorio, that they could not compromise on the church’s opposition to birth control devices. Again, a manifestation of the unwavering Catholic dogma on contraceptive devices which are perceived to tamper with the flow of nature and life. They the bishops however have no specific response on how to promote women’s reproductive health and quality of life.
“If contraceptives are immoral, nothing can change that… not even the vote of the whole country can change that,” Quitorio said. But should he not consider also immoral to see the health of women deteriorate just because couples are denied on the used of contraceptive devices. I think there is nothing more immoral than allowing spread of diseases and overpopulating the limited space we have in this country just because we can not control our rapid population growth.
And going back to politics, is the issue on contraceptives a leverage for a politician to improve his chances of winning in the presidential race? Will the good bishops support senator Manny Villar if he makes a covenant with the Catholic Church in the Philippines never to support legislative measures that advocate the use of contraceptives and other birth control devices? What will happen to the leading presidential candidate on surveys now should he decide to go against the bishops on their resistance to contraceptives and population control programs of the government?
As said in the Bible children should honor their parents that they may live long. Of course honoring parents is not as simple as being courteous to them. It entails discipline, complying with their commands, and listening to their admonitions. Disciplined and respectful children to their parents are children who most likely succeed in life. Undisciplined and unrespectful children are most likely the one who met a tragic end.
Marami na tayong nabalitaang mga kabataan na napahamak dahil lang sa hindi nila pagsunod sa payo ng kanilang mga magulang. Sa totoo lang walang mga magulang ang nagnanais na mapahamak ang> kanilang mga anak. Kaya lahat na lang na mga pangaral at pagdidisiplina ay kanilang ginagawa upang hindi mapariwara ang buhay ng kanilang mga mahal sa buhay. Ngunit sa kabila ng lahat na pag-aaruga at pangaral ng mga magulang sa kanilang mga anak ay binabale wala lang ito ng ibang anak. Akala nila kaya na nilang mabuhay na hindi ginagabayan ng mga magulang. Lumaki silang walang disiplina, mga pasaway at kung minsan ay gumon sa mga masasamang bisyo.
Ilang mga kabataang babae na rin na ayaw makinig sa pangaral ng mga magulang ang napahamak; may mga pinaslang, iyong mga iba ay pinagsamantalaan, may nanganak na dalaga, at nakakapanghinayang naging kalapating mababa ang lipad magkapera lang para matustosan ang mga bisyo lalo na sa droga. Anong mararamdaman ko kung ikaw ang isa sa mga magulang ng mga kabataang ito? Di ba halos na madurog ang iyong puso?
Sa isang banda may mga magulang din na nagkukulang sa pangaral sa mga anak. Pinababayaan lang ang mga ito dahil sa paghahanap-buhay, o sila man din ay mga dilingkuwenteng magulang. Gumon din sila sa bisyo, sugal, alak, droga, sex, at kung ano-ano pang bagay na makapagbibigay sa kanila ng panandaliang kaligayahan. At ano ang iyong aasahan sa kanilang mga anak? Di ba mga isinusuka din ng lipunan dahil sa mga masasamang gawain?
May mga anak pulitiko at opisyal nga diyan ng gobiyerno na ipinapangahas nila ang kapangyarihang taglay ng mga magulang kaya sila’y naghahari-hairan diyan at siga sa lansangan. Matitigan mo lang ay gulpe sarado na ang iyong aabutin. Pero kapag nakaharap din nila ang kanilang katapat, ayon sa kulungan o kung hindi man ay sa sementeryo ang bagsak. Nakakalungkot, pasama nang pasama na ngayon ang ibang mga kabataan. Nagnanakaw, pumapatay, naninira na ari-arian ng iba, at nanakit pa sa iba. Kapag kinanti mo naman ang mga iyan ay katakot-takot na reklamo ang kakaharapin mo sa mga kunsintidor na magulang.
Hindi lang sa mga mayayaman nagmumula ang mga pasaway at tila asal hayop na mga kabataan. Sa mga mahihirap din. Ipinapangahas ng mga ito ang pagiging mamatay tao, siga, at koneksiyon ng mga magulang sa mga masasamang pulitiko, opisyal ng gobiyerno, pulis at saka militar. Mga magulang kasi ang ginagamit ng mga ito sa mga illegal nilang gawain. Pero may mga kabataan din diyan na sa sobrang kahirapan ay hindi nakapag-aral at hindi natuto ng good manners and right conduct. Kulang sila sa values education, hindi nila alam kun ano ang masama at kung ano ang mabuti para maging karapat-dapat silang bahagi ng lipunan.
Sa ngayon ay maraming lumalabag sa kagandahang asal, marami diyan ang mga kabataan na walang respeto sa iba. Maraming tao ang naging masama dahil isinantabi nila ang ika-limang bilin ng Diyos: “Honor thy Father and thy Mother.”
Sa kabila ng lahat, mga magulang pa rin ang siyang sisisihin at mananagot (morally) kung bilang naging salot man sa lipunan ang kanilang mga anak. Kahit saan mang antas ng lipunan sila nabibilang, ang tanong, ginampanan ba nila ng mahusay ang kanilang mga responsibilidad bilang mga mabubuting magulang?
Adultery is a “Voluntary sexual intercourse between a married person and a partner other than the lawful spouse” according to American Heritage Dictionary. Likewise Webster similarly defines Adultery as “Voluntary sexual intercourse between a married man and someone other than his wife or between a married woman and someone other than her husband.” Between the two, I would prefer the Webster’s definition it is more comprehensive and encompassing.
On the other hand, what if a couple engages in pre-marital sex? How do we define their acts altogether? According to Webster a “Consensual sexual intercourse between two persons not married to each other” is known as fornication. Similarly adultery and fornication are two morally and legally sinful acts. But how is one different from the other? Adultery refers to “MARRIED” persons engaging in unlawful sexual acts while fornication applies to unmarried persons engaging in pre-marital sex. Both are immoral acts of sexual infidelity. Although Bible scholars debate in so many aspects with regards to the definitions and parameters that characterize sexual immorality be it adultery and fornication.
In this article I am more concerned however on the consequences of illicit sexual acts pre-marital sex or adultery. Let the theologians and legal minds do the differentiations and qualifications of immorality and sexual misconducts to address the issues on sodomy and homosexuality. As a socio-behaviorist I am more concerned on the social and personal implications of sexual immorality in terms of social order and sound social life.
It is difficult too to question people’s moral values and motive when it comes to preferred human sexuality and sexual behavior. But there are moral and legal guidelines however that regulate human’s sexual acts and behavior. Admittedly there are physiological, social as well as psychological factors that drives one person to commit acts of sexual immorality and mis-behavior. But to dwell on these issues require lengthy discussions. Suffice to say there are personal choices we make because we are not in control of ourselves. We have physical attractions and emotional drives that help us plunge into sexual misbehaving and immorality.
If such immoral sexual acts happened to one or more persons then who takes the blame; the family, the church, the educational institution, and the community? Moral values are supposed to be taught in school, church, and the family. But there are instances also when negative values are caught in said social institutions. Many young people have engaged in sexual immorality because their parents have failed to discipline them and protect them from all sorts of moral distractions. What is ironic is that some children have learned these things at home. Likewise many young people have been conditioned by the media particularly the internet on free expressions including human sexuality. It is easier now for young people to engage in pre-marital sex, sexual abuse, and adultery because of “bad” media influence.
But what are the consequences of adultery and all forms of sexual immorality? The Bible speaks of spiritual death, our legal system deal with adulterers with criminal liability. But going further there are social and psychological consequences to consider as well:
Pregnancy is just one of the serious consequences of sexual immorality to unwed couples. For one thing its not only the couple but the entire family is affected with out of wedlock pregnancies. If ever the out of wedlock pregnancy is sustained, there is still that problem of supporting the child (illegitimate or legitimised) financially, socially, and psychologically. This is one of the problems encountered now by Mer’s friend. Even at this time, many Filipinos are still uncomfortable dealing with illegitimate children. There are children who refuse to go to school or mingle with other people because they are afraid to be called on the streets “Bastardo.”While this does not happen to all, many children born out of wedlock are susceptible to emotional as well as physical abuse. The stigma of being an illegitimate child will always be there and sometimes it works against the emotional and social development of the child. In parallel terms there are reported cases too of illegitimate children who are undisciplined, unruly, delinquent, and drug abusers. While this does not apply to all too, many of those born out of wedlock from “women of the street” do take the footsteps of their parents later in life. But the worst thing to happen to unguided young women who have problems of unwed pregnancies could be suicide and abortion.
Parents still play a very important rule in disciplining their children and teaching them the values of moral servitude. An open line of communication shall be established for children and their families so as to guide them morally and spiritually. Parents who spend lesser time with their children are most so often of having children engaging in pre-marital sex. Young adults need to communicate often with their parents and friends about their feelings and relationship with the opposite xes so as to be enlightened and affirmed always not to be seduced but stand firm with their moral convictions. But what shall we do to one who is already pregnant out of wedlock? We have to exercise more compassion, understanding, empathy, and gentle admonition so as to avoid duplication of similar problem again in the future.
Unmarried couple going to the motels again to celebrate the Valentines day, think it again!
Magkababata sila, magkalaro, and they shared almost everything. Hubad mang naliligo sa ilog ay wala silang malisya. Alam ng lalaki na may nunal sa ari magkabilang labi ng ari ang babae. Ang babae naman ay nabuo na sa kanyang isipan na ang ari pala ng lalaki ay parang ibong may talukbong at dalawang itlog na hindi pa napipisa. At huwag na huwag mong susundotin dahil itoy maninigas sa galit at parang kobrang tutuklawin ka.
Pero hindi tuklaw ng makamandag na kobra ang naranasan ni Belen nang minsan ay naglambitin siya dito habang silang dalawa ni Aquilino ay sumisisid sa ilog kundi magkapatid na sampal. Ikaw ba naman ay paglambitinan sa iyong ibon at itlog ano ang iyong mararamdaman?
Ito na ang huling pagkikita at paguusap nila. Sa matuwid na landas napadpad si Aquilino. Pinakiusapan ng kanyang tito Martin na sakristan ang kanyang bosing, si Father Damian Tomaneng na tulongan sana ng simbahan ang pag-aaral ni Aquilino para maging isang pari. Natuwa ang tomador, este si padre Tomaneng sa narinig. Kukunti na lang kasi ang gustong magpari. Kung mayroon man, ay hindi nagpapatuloy ang mga iba dahil nababaling ang kanilang atensiyon sa mga naggagandahang anak ni Eva.
Kaya ganon na lang kasusi ang pagtatanong sa kanya ni Father Tomaneng tungkol sa pagkatao ng pamangkin.
“Ala e, natitiyak ko sa iyo padre na mabuting bata itong aking pamangkin. Ulila nang lubos at ako na lang ang umaaruga sa kanya. Kaya bago po siya makitim ng sioktong ay ipadala na natin sa seminaryo para mapalapit po siya sa Diyos.”
“Alam ko Martin, pero pogi at mestisohin iyang pamangkin mo baka paglaki ay pagaagawan ng mga babae. Sa halip na maging pari ay maging padre de pamilya?”
Umiling ng 360 degrees si mang Martin.
“Hindi mangyayari iyong padre. Sanay na iyang makakita ng ari ng babae.”
Nagulat ang pari sa narinig.
“Pssst, huwag mong lakasan ang magsalita. Bakit sinabi mong siya’y sanay na makakita ng ari ng babae?,” bulong ng pari.
“Ay si padre naman kung ano-ano ang iniisip. Babae po ang kanyang kalaro araw-araw at madalas silang naliligo sa ilog na hubad. Kabisado na nila ang isat isa.”
Kabisado nga ba? Hindi na po. Iyong inaakalang ibong nakatalukbong na may dalawang itlog na hindi pa napipisa ay hindi mo na makikilala ngayon. Tinigpas ng kultura at tradisyon ang kanyang kinamumuhiang talukbong. Ngayon ay wala na siyang ipinag-iba pa sa isang pingas na panabong. Kung noon ay isa siyang maliit lamang ng bulate, ngayon ay isa na siyang anaconda na nangangailangan ng makakapal na damo upang magtago. Nandoon pa rin ang dalawang itlog na naglalambitin, hindi pa napipisa at mabubugok na yata sa kanyang pagtira sa apat na sulok ng seminaryo.
Kung may nagbago man kay Aquilino ay gayun din kay Belen. Mas malalaki na ngayon ang kanyang mga dedeng na noon ay ga-nunal pa laman. Kinaiinggitan na ngayon ang kanilang mga laki at hubog. Hindi lang maganda sa tayo at pagkabilog, mapupula pa ang mga utong. Kung ang dating kepyas ay payat at panot, sa pagdaraan ng mga panahon ay tumambok na at napapalibutan pa ng nagkakapalang damo. Ngayon kung siya’y tawagin ay PP (paraisong panundotan).
Sa mga panalangin nagabayan si Aquilino kaya hindi niya binigo sina mang Martin at padre Tomaneng. Isa na siyang ordinadong pari ngayon at gusto nang magretiro ni father Tomaneng sa pagpapari dahil may edad na siya (“Edad, ipagtempla mo nga ako ng kape iha”) at wala na siyang gagawin pa kundi magrosaryo na lang tuwing rosary hour (“Rosario, halika pakimasahe mo nga ako sandali sa kuwarto iha”). Mga tugtuging mahaharot naman ang siyang pumukaw sa tulog na kamalayan ni Belen sa kamundohan. Hindi na naalis pa sa kanyang isipan ang ibong pinakaiingatan ni Aquilino na kanyang pinaglambitinan noon. Ngayon hindi na siya naglalambitin pa, pagkatapos ng unang karanasan sa isang pilyong binatilyo ay pinakinabangan niya ng kanyang mga labi at dila sa pagpapaligaya ng kanyang mga kustomer na Hapon, Arabo, at mga Amerikano. Ilang siya sa mga Pilipino baka masampal pa siya uli kapag nanlambitin na naman. Una siyang naging dancer hanggang naging ganap na sex worker. Kahirapan ang sumira sa kanyang pagkatao, maging ang kanyang kalusogan.
Umuwi siya sa kanilang bayan upang doon na hintayin ang kanyang kamatayan. Ngunit bago mangyari pa ito ay kailangan niya muna ang maghugas ng kanyang mga kasalanan. Isa siyang Magdalena na naghahanap ng isang Kristo na magpapatawad sa kanyang mga pagkakasala. Kaso hindi na lang siya dumeretso kay Bro, naghanap pa ng pari.
Kay padre Aquilino siya nangumpisal, kay padre Aquilino niya ipinagtapat ang lahat ng kanyang mga saloobin. Ang kanyang lihim na pag-ibig sa dating kalaro na si Kelly. Kung hindi pa gago ito bakit siya iniwan ng dahilan lang sa kanyang paglalambitin sa ibon nito. Natatawa man sa narinig si padre Aquilino ay pinigilan ang sarili. Isang spiritual na bagay ang kanyang ginagawa kay manatili siyang tapat at seryoso sa pakikinig sa sino mang mangungumpisal.
Pagkatapos mangumpisal ni Belen ay kaagad naman niyang natamo ang kapatawaran sa pari. Iyong nga lamang ay magdasal siya ng sampong “Our Father” at sampong “Hail Mary.” Maliit lang ang task na pinagagawa sa kanya ng pari dahil kahit si padre kumpesor ay may kasalanan din sa kanya. Ngunit paano niya ito maihihingi ng tawad. Kailangan ba niyang lumuhod sa isang dating Pokpok upang humingi ng tawad sa kanyang pagkakasampal dito?
Mabuti na lang bago nalagutan ng hininga si Belen ay nakausap pa niya ito ng personal. Isinakay niya sa isang tricycle si Belen at dinala sa ilog na dati nilang pinupuntahan upang maligo at maglaro. Gustong sariwain ni Kelly kasama si Belen ang lumipas nilang kamusmosan sa Ilog Paraiso.
Pero pati ang hitsura ng ilog ngayon ay nagbago na rin. Wala nang linaw pa ang tubig nitong umaagos na gustong-gusto nilang pagbabarang maghapon noon. Ngayon ay tanging mga nagkakapalang bula ang siyang umaapaw at umaagos dito ngayon sanhi ng mga Chemical wastes na itinatapon ng isang malaking pabrika na pagaari ng mga dayuhang Intsik at Koreano.
Gayon pa man ay saglit nilang nakalimutan ang mga nakakarimarim na tanawin sa kapaligiran.
Ang tanging nakikita nila ngayon ay ang dalawang batang napakasaya at walang sawang naglalaro sa mala-paraisong ilog. Kaya nga tinawag siyang Ilog Paraiso dahil sa likas na yaman at ganda ng kapaligiran. Para sa kanila wala nang gaganda pa sa mga naririnig na awit ng mga ibon at haplos ng hangin sa mga naghahampasang sanga at dahon ng mga puno. Hindi na muling babalik pa ang kanilang paraiso ganon din ang kanilang kamusmosan.
Nakangiting iniwan ni Belen ang daigdig na ito para mauna na sa tunay na paraiso ng Diyos. Gaya ng kanyang kahilingan ay isinaboy ang mga abo ni Belen sa ilog kasama ang iba pang mga dumi.
At habang nandiyan ang mga isyu at dumi ng lipunan ay manatili sa kanyang tungkulin si Aquilino bilang isang pari upang gabayan ang mga tao nang di mawala sa tuwid na landas. Mahirap nang linisin pa ang pisikal na anyo ng daigdig, ngunit sa ispiritwal na buhay ng mga tao ay may pag-asa pa.
At bilang isang pari ay tatahakin niya ang landas na ito hanggang sa kahulihuliang hininga ng kanyang buhay. Nais niya na sa langit din sila magkikita ni Belen, at mabuhay ng walang hanggang sa glorya ng Diyos.
It’s a heated political discussion in Secondlady’s Parliament of the Extreme. The wise and the fool want to trace the roots of poverty and underdevelopment in this land. These wise men and women pretending as senators and congressmen are now closing in to the eye of the problem. They temporarily abandoned the concept of greed, ignorance, and incompetence in the government so as not to see a couple of horns in their heads.
Gloria, not her excellency, raised the question: ” Is there such a thing as politician’s broken promises?”
But Randy the KSP and pasaway made fun with her question.
“Why did somebody promise you a grand wedding but instead ran away with a gay?”
Laughter followed. I had to intervene.
“This is a serious class discussion, behave or I’ll send you out.”
Emong the OFW son manifested his intention to participate. Permission was granted.
“Ma’am Seg, my classmates I just want to be clarified about a few things in relation to our topic. First, in the use of the word ‘promise.’ What is that being ‘promised’ by the politician? His platform of goverment or the programs/services he intends to do/accomplish during his/his term of office; second how does a politician arrive at his platform of government? Is it with consultation to people around him or he just based it on what he things/knows as best and right for the interest of his country and people; and third, for a politician to pursue his platform of government he has to translate everything into specific programs and services to be implemented. The question is this, are people involved (particularly those in the grassroots) in the identification of these needs, problems, solutions and their aspirations to keep the public official busy during his term of office? If not, nothing worthwhile is expected hence the notion of a broken promise.”
Samantha, the free thinker in the class raised her hand. I acknowledged her.
And she said: “Emong used the term “platform of government.” Is it really a “platform of government” that he is talking or he means a “political/party platform?” To me kasi, the the term platform of government is a more neutral term, it is a collective vision of what a government should be. This is people’s ideal not necessarily be that of a politician and his party.”
“And what’s the point you’re driving at Samantha Samantha?” I asked.
“Whether you are LP, NP, PALAKA, PM, KBL, UNO, etc., when you talk of platform of government your ideals and goals to serve goes beyond the boundaries of your personal/party interest. Everything you do is for the general interest of the majority of your people/constitutents, be they are rich or poor. And this is what Emong is saying as consultative goverment/governance. But I bet, most of these politicians are mouthing only the political platform of their party. It may not necessary address the needs of the majority but of the few. E, sabi pa naman, the government exists for the interest of the majority not of the few.”
Before I could say something somebody called our attention that Gloria’s question is not yet answered.
Joy the pragmatic mind stood up and said: “Kaya nga iyong sinasabi ninyong broken promises is a result of subordinating people’s interests over personal and party’s interest. The politician once elected into office has to attend first to his party’s interest, particularly those who support him during elections rather than those of his general constituents when it comes to implementation of programs and services. Siempre uunahin niya kaagad iyong mga bomoto sa kanya. Ladies and gentlemen this is partisan politics. This is the root of all the evil of governance in this country.”
Laughter and much applause followed.
“Para kang si Brenda niyan,” somebody shouted.
“Hey tumigil ka diyan, if you really know something makipag-participate ka ng maayos.
I saw somebody raising his hand at the corner. It’s Joel the son of a minister and the class’s moralist.
“Okay class let’s hear from Joel. Joel…”
“There is a way that seems right to a man, but in the end it leads to death (Proverbs 14:12). The problem with us is that people have impinged their hopes to the politicians with the notion these men and women in the government chosen by the majority of the electorate to serve are fix-all technicians. Governance is a participative process, tell them what you need and discuss how you collectively act on it. Ma’am Seg said once, no public servant is really a servant at all. If I understand her right, sa akin lang, kung gusto ng mga tao ang pagbabago ay kumilos din sila. They too have to participate. She used the term “makialam.”
Somebody butted in. “Kaya nga hindi tayo nagkakaisa masyadong maraming pakialamero diyan. We have an abused system and abused exercise of democracy. The government, politicians and officials at that, are overwhelmed by so many issues and problems of the country. They just don’t know where and how to start. They are at lost how to satisfy everybody. And they just don’t know what else project they do to make money.”
Metring, the working student, also expressed what is in her mind. “First of all I would like to say there is an incongruence of minds– from the government institutions, the politicians, officials, and the people. People are also divided on what they think as the problem of the country. The government institutions plan and propose budget to fulfil their mandates based on their studies and feedback from their own people in the field; and what the politicians understand about programs and services is nothing but personal accomplishments which will have an impact to the electorates later. It may not be the need, it may not be the solution to the need, it’s a kapalpakan. Suma tutal, nagpapapogi lang. For all you know what they claim as accomplishments are failed projects to the people. Perhaps you can even say- to those who failed to see the significance of these projects may consider the same as ‘the broken promises’ of ‘an honest government sana’ kung hindi nila ito pinagkakitaan.”
And now the activist mind stood up and said: “The government is a system of power which reside on the will of the people. But the politicians thwart this ideal once in power. Once elected they think they are now the power themselves not the people. Classic example the Maguindanao case. They are now the government, they are now the laws, they are now in control of everything including the people’s mind. They say to the people, this is your need, and this is what the government can do. And all of these things ay ‘utang na loob ninyo’ sa aming mga politicians.”
Raising his fist he said, “down with all those politicians who act more for the advantage of foreign interest than our national interest. Mga nagpapagamit lang iyan, mga salot na sanhi ng paghihirap ng mga tao. They promised to pursue the welfare and interest of the people but sad to say they preserve instead the interest of their capitalist masters. It’s not on hanging projects and services alone which they have failed in their promises, it is on subordinating the interest of their nation for their personal gain. Example? Ito, Seg este Sec. may dalawang daan ka rito.”
His political statement created much laughters and uproar in the class.
I wish I could have more time with them discussing political issues. This is not a political science course, it’s a class on social problems and development. But we all agree on one thing, a political problem is a social problem, and a social problem is a political problem. Both impair efficient and honest governance. We have graft and corruption in the government because it runs in the system. People are fragmented by their political party affiliations. We perceive that politicians, businessmen, industrialists, and foreign powers have a hand on this. In a highly corrupt and politicized system, all what the people could expect from them politicians are nothing but broken promises. The have a faulty view of their political platform, they neglect people’s interest to give way to their party interests. And when they talk about programs and services, it is not on what the people want but on what they believe is useful and necessary to them.
But as they say it in the neighborhood, puwera de los buenos. Which means while there are corrupt public officials and politicians there are also a few good ones. But their tribe is still need to increase. Until such time we see more of them, we will never be done with politician’s broken promises.
My students do not showcase the best minds in the world. Many of them are struggling to survive in many of their subjects. But there is one strength (a glimpse of hope for tomorrow) I see in them, they are aware of issues and they will never give up on what they believe is right. Yes, right for their country.
Our class is no Senate, although one or two attempted to be a clown in the circus. But these are serious students who still believe, we are not done yet with the Philippines.
Gusto ko Happy Kayo (I want you to be happy)” – Sen. Juan Ponce Enrile.
It has been said that life is a combination of joys and sorrows. Life is a game, and it is up to us how to play and win. But every person deserves some kind of joy and happiness in his journey to this life. But what makes a person happy?
To be happy one should know what does it mean to by happy and the sources of human joy/ happiness. The index of happiness vary from “people to people and from culture to culture.” What is treated as happiness to some may be rejected by others.
There are several school of thoughts which try to define happiness.
1. “Spiritualistic School of Thought”, states that real happiness is confined only in the spiritual mode of life.
2. “Materialistic School of Thought” upholds that real happiness lies simply in the conduct of materialism.
3.“Rationalistic School of Thought” stresses that only reason/wisdom and logic can attain happiness.
4. “Islamic School of Thought” locates happiness in the three types of life: the spiritual, the material and the rational are together essential elements of real happiness life.
But what is “real happiness?” For many religious believers they say it is a state of perfection attainable only in the life hereafter. Unfortunately happiness in this context happiness is not in our world. Religion tells us that real happiness happens only when people will receive eternal reward for their good deeds on Earth.
Likewise religious teachings, doctrines and philosophies “shield people from painful realities, such as human immortality, the lack of ultimate justice, and the ravages of an indifferent natural world.” Of course there are studies which support that religious believers are happier than non-believers around the world. It is because they experience a “sense of social support, as well as sense of purpose and hope for the future.” Take it from them, if you negate the egos of the heart, you will experience relative peace and happiness. That is if you agree with the religious people that happiness is not confined only to materialistic things but to the blessings and submission to the Lord Almighty God.
But at the passage of time religion and materialism now combine to induce one’s happiness now and hereafter. So Chalmers introduces three things that will make a person truly happy in this world: 1) someone to love, 2) something to do, and 3) something to hope for.
In the practical side of life, the poor believes that it’s economic prosperity that could bring happiness in this life. But this is not guarantee however for one to be ultimately happy because at the arrival of enormous wealth his life will be stressed on how to keep and make his wealth grows. Senator Manny Villar who raised from rags to riches is now haunted by the C-5 controversies. Wealth can be a source of happiness, it can also be a source of pains, sorrows and humiliations.
Yes the concepts of happiness have changed in our modern time. Happiness is not something that happens; not even a result of good fortune, and something that money can buy. It does not depend on outside events but how we interpret them ourselves. “Happiness, in fact, is a condition that must be prepared for, cultivated, and defended privately by each person. People who learn to control inner experience will be able to determine the quality of their lives.”
Ang kaligayan daw ay nasa isip lang. Papano naman kung kumakalam ang iyong sikmura? Para sa akin ang kaligayahan ay isang bagay ng hinahangad, minsan iyong makakamtam. At kung minsan naman ay mabibigo ka. Ang kaligayahan sa isang banda ay ang patuloy mong pakikibaka sa buhay at pananagumpay. Ang tunay na kaligayahan ay bunga ng ating dugo at pawis, paghihirap, at pagpupunyagi. Wala sa kamay ng mga pulitiko at pamahalaan. Instrumento lang sila at bahagi ng pagpupunyaging iyan.
Ang umaayaw daw ay hindi nagwawagi, ang nagwawagi ay laging maligaya.
Aba kakaiba itong si manong Johnny, Juan Ponce Enrile at gusto niyang maging happy ang lahat? Ito ang nilalaman ng kanyang bagon Info Ad ngayon na naisa-sahimpapawid sa mga networks. May mga dalagang sumasayaw pa sa background na tila nakangiti at dama sa kanila ang pagiging happy. Happy nga ba sila? At bakit may hawak-hawak pa silang mga cellphones? Ito nga ba ang kaligayahan ng mga tao ngayon? Magka-cellphone lang at maka-pag text ay masaya na sila?
Wow, ang babaw naman ng kaligayahan ng mga Pinoy. Inaamin ko simple lang daw ang taste ng karamihan sa mga Pinoy ngunit hindi naman ganon na lang kababa ang kanilang kaligayahan. Marahil ay may iba pang mensahe ang patalastas ni manong Juan. Gusto kong isipin na ang pinaka-pondasyon ng kaligayahan ng isang tao ay ang makamit niya ang kanyang basic needs araw-araw.
Alam ko familiar kayo sa Maslow hierarchy of needs–from survival to the highest form of need which is spiritual. Sabi nga sa theory as you move along and satisfy the different levels of needs, you’ll find fulfillment and need-satisfaction. As human needs are satisfied from simple to complex, there is happiness. (Si feliz, not syphilis).
Ito nga ba ang dahilan para maging happy na tayo? Kaya ba bumababa ang satisfaction rating ng mga Pilipino sa pamumuno ng bansa ni Ginang Arroyo ay hindi natutugonan ang mga pangangailangan ng mga tao?
At ano nga ba ang mga pangangailangan ng isang tao. Iyong bang nakikita ng mga ahensiya ng gobyerno na di umano’y pangangailang ng mga tao ay ang talagang pangangailangan nila? Has the social and economic development planning body of the government really identified and defined people’s needs so that these things shall be translated into specific programs and services to address hunger and poverty, unemployment, lawlessness, diseases and other health related problems and needs, livelihood programs, infra-structures such as farm to market roads, school buildings, hospitals, skills training and adult learning, protection of the environment, vice and drug control, prevention of prostitution and trafficking of children and women, arresting the influx of rural to urban migration, countryside development, etc.?
By the way in addressing these needs who did the planning and implementation. Have the people who are supposed to be the recipient of these services been involved in need identification, planning solution, and implementation of development plans? If ever, in what way and how much have they been allowed to participate? Baka “tayo-tayo” lang naman iyan ng mga pulitiko at opisyales ng gobierno. Kung totoo man iyan ay tama nga ang perception ng mga tao na kaya hindi epektibo at successful ang mga programang pangka-unlaran ng gobierno, e kinukurakot. Tama o mali?
Matagal ko nang tinatanong ito sa aking mga estudyante at ang sagot nila ay “NO.” Kaya pala in many instances ay hindi magkatugma ang pangangailangan (needs) ng mga tao sa mga serbisyo at programa na ipinatutupad ng gobyerno. On the other hand sabi naman ng gobyerno ay may attitude problems ang mga tao na dapat ay baguhin upang sila’y maging prodaktibo at makakapag-ambag sa pag-unlad ng bansa.
Masalimoot pag-usapan kung ano nga ba talaga ang mga pangangailangan ng mga tao. Ngunit sa toto lang iyong simpleng indicators na food, clothing, and shelter ay marami pa rin sa mga Pinoy ang wala niyan. Iyon pa kayang mas komplekadong pangangailangan?
Sabi ng gobyerno ay dapat ma-empower daw ang mga tao socially, economically and politically upang magkaroon ng tunay na pagbabago at paglago ang ating bansa. Tama iyan, E, paano naman kaya ang mga namumuno sa atin? May political will ba sila? May commitment to serve ba sila? Transparent ba sila?
Hanggang ang sagot ng lahat ng mga ito ay NO, hindi happy kundi api ang mga tao.
She confessed her sins to the priest. She said she had an affair with the Bishop. The priest only giggled. The confession lady asked him, “why?”
The priest brutally but truthfully answered her. “It could have been a poor taste.”
Lihim sa Loob ng Kumpisalan
Mabigat ang kanyang saloobin sa mga nagawang pagkakasala. Binabagabag na siya ng kanyang konsensiya. Pakiramdam niya ngayon pa lang ay sinusunog na sa Impierno ang kanyang kaluwa.
“Padre patawarin po ninyo ako at ako’y nagkasala.”
“Ipagpatuloy mo at nakikinig ako.” Ang sagot naman ng pari sa kanya.
“Binabagabag na po ako ng aking konsensiya sa mga nagawa kong pagkakasala at sa mga taong sinira ko ang kanilang buhay at kinabukasan. Ayaw ko pong mapunta sa Impierno ang aking kaluluwa sa dami at tindi ng aking mga kasalanan.”
“Lahat naman tayo ay makasalanan, ang mahalaga ay inaamin natin ang lahat ng mga ito at humihingi tayo ng tawad sa Diyos.”
Piiiiiiiiiiiiit! May kasunod pang bagay na ayaw langhapin.
“Ehm, o sige Marina sabihin mo na ang lahat ang mga pinagsisisihan mong kasalanang nagawa sa iyong buhay.”
Bahagyang nangiti si Marina ngunit hindi siya nagpapahata kay padre Juan.
“Nagawa ko pong ipalaglag recently ang batang dinadala ko sa aking sinapupunan. Pero bago nangyari iyan ay nagkahiwalay muna ang lalaking minahal ko at ang kanyang asawa nang malaman ng babae ang aming relasyon. Natuwa po ako sa pagaakalang ako na ang uuwian ng aking boyfriend ngunit hindi po nangyari iyon. Sa tindi ng sama ng loob sa paghihiwalay nilang mag-asawa ay naglasing po siya at nang malasing ay nanggulo po at nakipagsuntokan sa isa ring lasing. May pumalo po sa kanyang ulo ng bote ng beer kaya nawalang malay at na-ospital. Nang lumabas po siya sa hospital akala ko ay dito na matatapos ang kanyang problema pero hindi pala. Tumalon po siya sa bintana ng kanilang Condo unit nang muli silang nag-away na mag-asawa. Sa kasamaang palad ay nasawi po ang aking mahal. Kasalanan, kasalanan ko po ang lahat! Hu!hu!Hu! (sabay habol ng hininga).”
“Kaya mo iyan, sige lang magsalita ka Marina.” Ang sabi ng pari na sa kasamaang palad ay biglang sinundan ng isang napakalakas at napakahabang poo-ootttt!
Umiiyak man si Marina ngunit hindi na niya napigilan pa ang di matawa.
“Sorry iha, hindi ko na ma-control pa. May sasabihin ka pa?”
“Wa-wala na po father.”
“Mabuti kung ganon, kasi masyado nang polluted ng mga masasamang bagay ang Kumpisalan.”
HA!HA!HA!HA! Dito na natawa nang todo si Marina.
Palabas na siya ng simbahan nang patakbong sinundan siya ni padre Juan.
“B-bakit padre?”
“Wala naman Marina, gusto ko lang sabihin sa iyo na lihim Kumpisalan din iyong narinig at naamoy mo kanina habang nangungumpisal ka sa akin.”
“Si father naman, huwag na ho ninyong alalahanin pa iyon. Ang totoo niyan ay naunahan lang ninyo ako.”
“Hindi kita maunawaan Marina (pa-drama effect pa ‘ala Jericho Rosales habang kausap niya si Gabby Concepcion).
“Lihim din po akong umuutot kanina habang ako’y nangungumpisal sa iyo.”
Hahahaha! Biglang napatawa ang pari ng napakalakas.
“Makasalanan ka talaga Marina,” dagdag pa niya.
“Pareho lang tayo father.” ang sagot naman nito sabay talikod sa pari at mabilis na pinuntahan ang nakaparadang kalesa sa tabi ng simbahan upang sumakay.
“Magdasal ka ng limang “Lord’s Prayer” at sampong “Ave Maria.” Ang pahabol naman sa kanya ng pari.
“Kayo rin father, dapat doblehin pa ninyo.”
Napakamot na lang sa ulo ang (utotin?) pari sa kanyang narinig.
Mainland China with it’s monstrous population has done everything to curb population growth to a level it could sufficiently support. But the Chinese are not comfortable with skewed China birth rate as this would leave more than 24 million Chinese men of marrying ages single since could no longer find themselves spouses in 2020.
The study, by the government-backed Chinese Academy of Social Sciences, named the gender imbalance among newborns as the most serious demographic problem for the country’s population of 1.3 billion, the Global Times said.
“Sex-specific abortions remained extremely commonplace, especially in rural areas,” where the cultural preference for boys over girls is strongest, the study said, while noting the reasons for the gender imbalance were “complex.”
Researcher Wang Guangzhou said the skewed birth ratio could lead to difficulties for men with lower incomes in finding spouses, as well as a widening age gap between partners, according to the Global Times.
Another researcher quoted by the newspaper, Wang Yuesheng, said men in poorer parts of China would be forced to accept marriages late in life or remain single for life, which could “cause a break in family lines.”
So what does this mean to other Asian countries where there are more females than males? An opportunity for mail order brides by 2020? This is not a remote possibility since many women are attracted with economically stable Chinese men with China’s economy getting stronger each year. Filipina women as well could not be left behind.
But who ever is interested to venture into this kind of marriage scheme should think twice or thrice before plunging into becoming a mail-order-bride. As experienced by a lot of our Filipina women mail-order-bride does not always work as expected. Some bride are subjected to humiliations, harm, and even racial discriminations.
HIndi lang sa maraming tatandang binata diyan, problema din ang kaligtasan ng mga kababaihan. Biro mo sa mga lugar sa China na salat sa mga babae ay magkakaroon ng problema on trafficking of women, forced prostitution, forced marriages, at pang-aagaw pa ng asawa ng may asawa. Hindi rin nalalayo na magkakaroon diyan ng maraming babaeng mari-rape. Siempre pangangailangang sexual iyan, kahit papaano ay kailangang masakatuparan nila ang kanilang pagnanasa. Hindi ka ba natatakot niyan?
Kaya ikaw Mer may pagkakataon ka nang makapag-asawa ng Chinese National kung gusto mo. At may pagkakataon ka na ring manirahan permanently sa China at maging Chinese Citizen pa. Ayaw mo?
Ewan ko kung saan hinakot ni Archbishop Oscar V. Cruz ang kanyang mga datus pero sa kanyang kompyutasion ay umaabot na ng P4 trillion (pesos) ang utang ng ating pamahalaan. Ibig sabihin kung umabot na ang populasyon natin ng 100 million, bawat mamayang Pilipino ngayon ay may utang nang P40,000. Ni hindi man lang niya nahawakan ang pera at ni kusing ay wala pa naman siyang ginagasta. Ipagpalagay na po nating may katotohanan ito, aba’y kay saklap naman na kapalaran. Sino naman kayang walang puso at kaluluwa ang nandiyan sa gobyerno na gumawa niyan. Ala e, di ako sang-ayon niyan na maging bahagi ng nakakalulang utang na iyan na alam naman nating lahat ang puno’t dulo nito; korapsiyon sa gobyerno. Kaninong gobierno Joy?
But anyway mayroon namang ibinalita itong si Akbayan Rep. Riza Hontiveros na gumastos daw si Presidente Arroyo ng “P459 million of government funds in 2009” para sa kanyang mga kabalen sa kanyang distrito sa Pampanga kung saan daw siya ay tatakbo bilang kinatawan. Hmmm, very interesting. Totoo kaya? Baka naman gumagawa lang ng alingasngas itong party list representative upang mapansin dahil tatakbo siya ngayong Senador under Liberal Party Drillon wing.
Sige na nga patulan na natin si Rizza. Ano nga ba itong P459 million na ginasta ni madam president sa kung ano-anong proyekto na magdadala ng kaginhawahan at pag-unland ng kanyang mga Kabalen, may illegal bang transaksiyon dito? Wala naman daw pero sabi ni Hontiveros, “The amount she spent for her district for last year alone is nine times more than the infrastructure allocation given per congressman annually.” Bawat taon ay P70 million lang ang ibinibigay na pork barrel sa isang Kongresman.
Ka pamu, kaya pala pinadidiskwalipay niya ang pagtakbo ni madam President sa second district ng Pampanga dahil sa dami ng perang kanyang ginasta para sa kanyang mga kabalen dito ay sira ulo na lang ang sino mang tatakbo para labanan siya sa pagka-kongresista. Hindi daw patas ang laban mga kabalen. E sino nga ba ang nagsabi na laging patas ang laban sa pulitika lalo na kung ang iyong katunggali ay ang pinakamamahal nating pangulo.
Hayaan na ninyo si madam, ganito lang siya magmahal sa kanyang mga kabalen lalo na kapag nanalo siya ay magiging daan muli nito sa pag-akyat sa pinakamataas ng puwesto bilang Prime Minister if ever na magkakaroon ng Charter Change.
Pero hindi ba kayo nababahala, more than 4 trillon pesos na raw ang utang ng pamahalaan natin. At sino ang magbabayad niyan di ba tayong lahat, kabilang na doon sina ate Chi, Mer, at KapitanKidlat? Hehehehe!
Petsa lang yata at oras ang nagbago. Parehong mukha at tao pa rin ang gumagalaw sa ating paligid malibang lang sa mga bagong silang. Nandiyan pa rin ang mga dati nang problema na ating kinakaharap sa bansang ito. Walang nagbago, mausok pa rin ang Metro-Manila sa dami ng mga sasakyan at matrapik pa. Nandiyan pa rin sa kalye ang mga naglipanang holdaper, isnatser, akyat bahay, mangagantso, mandurokot, adik, pokpok, at mga kapit-bahay na wala nang ginawa kundi magtsismis ng maghapon. Marumi pa rin ang paligid at naglipana ang mga iskwater, street children, pulubi, mga sidewalk vendors, etc. A, talagang wala na yatang katapusan ang mga problema ng bansang ito. Hanggang ngayon wala pa ring katahimikan ang Mindanao dahil sa mga rebelde at bandido. Nandiyan pa rin ang mga NPA na hanggang hindi nila nakakamit ang mga pagbabagong nais nilang makamtan ay hindi sila bababa sa mga kabundukan. Huwag din nating kalilimutan nandiyan din ang mga pulitiko at mga kurakot na opisyales ng gobierno na isa sa mga pangunahing dahilan kung bakit lugmok na ang bansang ito sa kahirapan. At saka dumadami pa ang ating papolasyon. Resulta, poverty and economic crisis kung saan ay may kakulangan tayo sa lahat ng bagay at may kabagalan sa pag-unlad.
A, problema. Kaya hindi umuunlad ang ating bansa dahil sa mga sari-saring problemang nararanasan ng bawat mamamayang Pilipino. Pero sabi naman ni Mer, wala daw saysay ang buhay natin kung wala tayong mga problemang dinadala. Masarap daw ang buhay kung may mga problema kang nilulutas. Oo nga naman problem ko rin siya sa aking bulsa. Kasama ko siya sa Baguio kung saan namin sinalubong ang Bagong Taon. Panay ang kuha niya ng larawan sa Burnham Park at natutuwa pa sa dami ng mga tao na nakahiga lang sa damuhan, mga naglalakad at namamasyal, mga nagsasaya, mga nagkukuwentohan, mga turistang nagbo-boating, at mga naglalako ng kung ano-ano diyan.
Pero nandiyan na iyan pagtiyagahan na natin; bansa natin ito. Wala tayong magagawa sa mga sandamakmak na problema na minana pa natin sa ating mga Nino at mga magulang. Alangan namang basta na lang tayo’y susuko. Basta may pagkakaisa at damdaming sumunod sa mga patakaran ay pasasaan ba kundi unti-unti din nating malulutas ang problema ng bansang Pilipinas. Pasasaan ba at bawa Pilipino ngayon ay uunlad din sa hinaharap. Kailan kaya?
Huwag kang mawalan ng pag-asa maghintay ka lang ang sabi ni Mer. Pero hanggang kailan? A, basta maghintay ka. Iyan ang sabi niya. E, di maghintay.
Ang pagbabago ay hindi namang overnight at kuha mo kaagad ang resulta. Mahabang panahon ang gugugulin, mahaba pa ang iyong pasensiya? Dapat lang dahil sabi nila habang buhay ay may pag-asa. May nagbago nga ba sa taong ito? Oo, naman mayroon. Kung si Mer nga ay nagbago for a day, naging galante from being kuripot. Siguro naman marami din po diyan sa ating mga kababayan ang nagbago na sa paguugali. Nawa’y sila ay Maka-Diyos, Maka-Tao, at Maka-Kalikasan.
Ang maliit mang ipinagbago ng bawat isa sa atin (of course for the better) ay malaking hakbang sa pag-unlad ng ating mahal na Bansang Pilipinas. Sana sa darating na halalan ay wala nang dayaan pa at ang sinasabi nating presidente ay hindi na po Peke. Aasahan din natin ang pagka-halal kay pangulong Arroyo bilang kinatawan ng kanilang distrito sa Pampanga. For a change di ba mayroon na tayong presidente na magiging Kongresista? Aba, pagbabago rin ito.
Mabuhay po kayong lahat at Manigong Bagong Taon. Mabuhay ang Pilipinas!
Ating gugunitain na naman ang kamatayan ng ating dakilang bayani ni si Dr. Jose Rizal. Kung may panahon nga lang ako ay pupuntahan ko ang kanyang monumento para mag-alay ng bulaklak gaya ng aming ginagawa noong nasa College pa lang kami. Una bilang pagpupugay sa kanyang pagaalay ng sariling buhay maimulat lang ang mga Pilipino sa kasakiman at kasamaan ng mga Kastilang sumakop sa atin, at upang humanap ng rason nang makapasyal naman kami ng aking mga kaibigan sa Luneta. Noon iyon nang wala pa ang Mall of Asia na paborito na ngayong pasyalan ng mga estudyante.
Ang Kundiman ay isang awitin ng pag-ibig na nakasulat na nakatitik sa salitang Tagalog (Filipino?). Ito’y nagpapahayag ng damdamin ng isang mangingibig sa kanyang sinisinta. Ang himig nito ay tila bagang naglalambing at mahinahong dumadaloy sa haplos ng mabining indayog o ritmo na may madulaing patlang. Noong araw pa, maging sa kapanahonan ng mga Kastila, ang kundiman ay gamit nang awiting pangharana. Ang malungkot niyan himig ay siya namang pumumukaw sa natutulog na damdamin ng isang dilag na gustong angkinin ang kanyang walang kamatayang pag-ibig.
Unang ipinakilala na at dinakila ni Dr. Jose Rizal ang Kundiman sa kanyang nobelang Noli Me Tangere. Sa kanyang sinulat na awiting Kundiman ay kanyang inalay niya ang katapatan, katatagan, at kadakilaan ng rasang Pilipino sa paghahangad ng kalayaan, kapayapaan at karangyaan. Ginamit din ni Rizal ang kundiman bilang sagisag ng pagmamahal at katapatan sa inang bayan.
Narito ang dalawang awiting kundiman na sinulat ni Dr. Jose Rizal ang ating pambansang bayani.
KUNDIMAN NI RIZAL
Tunay ngayong umid yaring diwa at puso
Ang bayan palibhasa’y api, lupig at sumuko.
Sa kapabayaan ng nagturong puno
Paglaya’y nawala, ligaya’y naglaho!
Datapuwa’t muling sisikat ang maligayang araw
Pilit na maliligtas ang inaping bayan
Magbabalik man din at laging sisikat
Ang ngalang Tagalog sa sandaigdigan!
Ibubuhos namin ang dugo’y ibabaha
Ng matubos lamang ang sa Amang Lupa!
Hanggang ‘di sumapit ang panahong tadhana
Sinta ay tatahimik, tutuloy ang nasa!
Sinta ay tatahimik at tutuloy ang nasa!
O Bayan kong mahal
Sintang Filipinas!
Para sa babaing sinisinta at minamahal.
JOCELYNANG BALIWAG
P- Pinopoong sinta, niring calolowa
Nacacawangis mo’y mabangong sampaga
Dalisay sa linis, dakila sa ganda
Matimyas na bucal ng madlang ligaya.
E- Edeng maligayang kinaloclocan
Ng galak at tuwang catamis-tamisan
Hada cang maningning na ang matunghaya’y
Masamyong bulaclac agad sumisical.
P- Pinananaligan niring aking dibdib
Na sa paglalayag sa dagat ng sakit
‘Di mo babayaang malunod sa hapis
Sa pagcabagabag co’y icaw ang sasagip.
I- Icaw na nga ang lunas sa aking dalita
Tanging magliligtas sa niluha-luha
Bunying binibining sinucuang cusa
Niring catawohang nangayupapa.
T- Tanggapin ang aking wagas na pag-ibig
Marubdob na ningas na taglay sa dibdib
Sa buhay na ito’y walang nilalangit
Cung hindi ikaw lamang, ilaw niring isip.
A- At sa cawacasa’y ang kapamanhikan
Tumbasan mo yaring pagsintang dalisay
Alalahanin mong cung ‘di cahabagan
Iyong lalasunin ang aba cong buhay.
Sino po ba sa inyo ang marunong umawit ng kundiman? Pakiharana naman o.
Martial Law was lifted but Maguindanao is still under state of emergency. With a large concentration of troops still in the province, the lifting of martial law is just on the papers. Civilians are not still free as think they should be. But they have a life to live and they should go on with their daily chores as they have been used to seeing armed men around whether legitimate government forces or mere private armies.
That’s why the joint Congressional session will still have to continue on Monday according to House Speaker Nograles to continue with the 20 hours allotted for the deliberations on Proclamation No. 1959 which placed the province of Maguindanao under martial law. Whether it is already moot and academic Congress will still have to make a resolution since the legality on the declaration of martial law in the province is under question and the public deserves to know about the collective views of our honourable men and women in Congress. Had not Malacanang lifted it earlier, joint-session in Congress was set to vote on the revocation of Martial Law comes Tuesday.
House Speaker Nograles who has always been supportive on the declaration of martial law in Maguindano by president Arroyo said: “The action of Malacañang only affirms our position that martial law in Maguindanao was only declared to ensure the swift restoration of peace and order in the province and quell the escalation of violence in the area.”
But Liberal Party Spokesman Rep. Lorenzo Tanada lll of Quezon has a contrary view on the earlier lifting of martial law Arroyo declared in Maguindanao. “Malacañang wants to pre-empt what Congress may do and what the Supreme Court may say on the legality of the Proclamation 1959. I hope the Supreme Court continues with its hearings and comes out with a decision whether Proclamation 1959 is legal and constitutional or not,” he said.
Critics of the proclamation however maintains that there was no “actual rebellion” to justify the declaration as required under the Constitution. Nevertheless, cause oriented groups and interested people from the public and private sectors are still interested to see the Supreme Court reviews and act on the legality of Proclamation No. 1959.
Bayan Secretary-general Renato Reyes of Bayan smells something fishy on the lifting of martial law before the joint congress could act on the resolution whether to revoke or allow martial law to continue for 60 days. “The lifting may have been the result of the numerous legal and factual loopholes in the declaration that’s now being assailed by a broad range of sectors. It is clear that the declaration was unnecessary. Just the same, we urge the SC to review the factual bases of the declaration, even if martial law has been lifted,” Reyes said.
“Proclamation 1959 sets a dangerous precedent” according to Akbayan Representative Rizza Hontiveros. “It was a trial balloon to check if they can manufacture a rebellion to impose iron rule, and, because Congress dilly-dallied, it turned out that they can. We must hold the government accountable for this abuse of constitutional powers,” Hontiveros said further.
Laban o Bawi
Mukhang naisahan na naman ang bayan, ito ang pananaw ng marami kagaya nitong si Atty. Harry Roque na isang human rights lawyer.
Matatandaan na is Harry Roque ang isa sa mga nagpitisyon sa Supreme Court na ipa-walang saysay ang pagdedeklara ng Martial Law. Ang pagkansela ng deklarasyon ng Martial Law na ibinaba ni Ginang Arroyo noong ika-5 ang Desyembre ay isa lang sa mga sistemang dati nang ginagawa na pangulo upang paglaroan ang batas: “Violate the Constitution and lift it when the review and defeat is imminent,” ang pahayag ni Roque.
Gayon pa man ay umaasa siyang igawad ng Pinakamataas na Korte na labag sa Saligang Batas ng Pilipinas ang pagkakadeklara ng Martial Law. Mahalaga ito dahil malaking paglabag sa Saligang batas daw ang pagdedeklara ng Martial Law na walang matinding kadahilanan kagaya ng rebellion at invasion kahit na binawi na ng Malakanyang ang pagkakadeklara nito.
Mahalaga ang pahayag dito ng Korte para magkaroon ng solidong panuntunan kung kailan at kung ano ang mga kadahilanang maaring gamiting upang ideklara ang batas militar.
Marami sa mga tao rin ngayon ang nagaabang kung tama ba o nagkamali si Ginang Arroyo sa pagdedekalra ng Batas Militar sa Maguindanao. Maraming nagaalala dito baka muling magdeklara ng Batas Militar ang pangulo sa ano mang panig ng Pilipinas kung saan niya gugustohin lalo ngayon na malapit na ang election.
Hindi ito isang laro lamang kagaya ng laban o Bawi, dahil dito ay maaring maapektohan ang ating kalayaan at karapatang pantao.
The home plays a very important role in the development of and individual to become a functional and law abiding citizen of his country and community. If we have a weak family, we have weak individuals, weak leaders, and weak government. If we have a disturbed family, then we shall have a crime infested community.
As observed, the main problem the country is facing today is not due to weak economy but weak spirituality. If our leaders are spiritually strong then we shall have an honest and transparent system of government. The greed and lust of power that transpire in our social system is but a product of a morally corrupted environment where the home or family did not perform well its duties and functions. What the children see at home is a reflection of what they do in their very own society.
The politically motivated massacre that happened last week in Maguindano which caused the lives of some 64 people mostly women and journalists is but a by product of unhealthy home environment. Apparently there is something wrong with the kind of family or home environment those people involved the alleged rape and massacre of women have been raised. Did their parents teach them how to respect life, not to harm people particularly women and children? Where they raised as responsible individuals who abhor violence and respect existing laws of the land?
Unfortunately dereliction basic parental duties to your offspring is costly not only to your family but to the government and the society as a whole. You may not know it but you have just created a human monster or a beast that may harm people and rub our government treasury of capital resources, etc. Further aggravating the problem of corruption in the government and all forms violence and crime in the society is what people experience and observe in the environment where they live. All forms of learning is observed, transferred, and perfected. This may also apply to the proliferation of vices and crime.
Politics and “warlordism” have generated a culture of violence where the only thing that matters is money and the barrel of the guns in resolving any conflict, disputes and some other issues. If you have political connection then you have gold, guns, and goons. You become untouchable and you are in control of everything in your territory. In a system like this it is no longer the government and laws that control people and the society but people with power, money, arms, and connection to the highest echelon of the government. The thing is- they are tolerated for whatever reason.
So it is easy to kill, to rape women, and shoot them in their private parts. Horrendous, only the beasts not human could do such a satanic act and crime. This is supposed to be a civilized world. Don’t parents tell their children not to lie, to steal, cheat, and harm others? Did not their church tell them that only the devil could harm unarmed human beings? In the Muslim tradition women are respected and not harmed; journalists are supposed to be spared; but this had happened already.
The passion for violence starts from the family. What children see from the father or elders is what they are going to be when they become old. Political leaders who are supposed to correct and prevent these acts through law enforcement fail to perform their duties either by neglect or simply tolerating it. Where did your parent go wrong?
We become unnecessarily poor because of graft and corruption, criminality, vices, immorality, and indolence. What has our leaders who promised reforms and progress accomplished over the years to correct this problem? Nothing is done much because our family system has done nothing too to improve the upbringing and disciplining of children so that they become useful and responsible citizens.
The cycle of violence and corruption continues until the family does not really perform well its basic obligation and role as one of the most important units of the society.
I don’t know what kind of people are those who perpetrated the senseless killing of women and innocent victims. I don’t know if those people who killed journalists whose only reason to be there was to inform the public have hearts and soul? They could do things more than what the devil could do; rape and kill women just to sow fear and send a message to their political rivals–don’t go against us.
Politics, political rivalry nothing else is the reason behind the Maguindanao Massacre according to media practitioners, political analysts, law enforcers, and ordinary citizens. Why?
A portion from abs-cbnNEWS.com report yesterday has this to say:
Buluan vice mayor Ismael “Toto” Mangudadatu told ANC that his wife, Jenn, his sister, and some relatives were on their way to file a certificate of candidacy on his behalf when a group of about 100 armed men abducted them.
Mangudadatu, who is running for governor of Maguindanao, said some 15 media men who went to cover the event were also seized.
The Mangudadatus believe the abduction was politically motivated. Madaser “Toy” Mangudadato, a member of regional legislative assembly of ARMM, told ANC that they sent their female relatives to file the certificate of candidacy for “Toto” in the hope that their political rivals would not harm them.
Toy said they were warned that if Toto will personally file his candidacy, he will be hurt
Meanwhile president Arroyo declared a state of emergency in Maguindanao and Sultan Kudarat to prevent further blood-shed. “There is an urgent need to prevent and suppress the occurrence of several other incidents of lawless violence,” according to Press Secretary Cerge Remonde. This (indefinite state of emergency) will give the military and police adequate powers of arrest and detention for peace and justice.
On the other hand senators who have been very critical to this administration expressed concern of possible whitewash on the massacre as those suspected to have to have masterminded the crime are closest allies of the president. So they dare the president to go after her political allies the Ampatuans. But Malacanang however assured the public that there’s going to be no sacred cow to be spared in the investigation. All of the suspected perpetrators will be brought to justice to answer for their crime.
As of this writing, 24 more bodies have been recovered by the authorities in the area and that the massacre toll already rose to 46.
The entire nation is watching, the world is observing us, the president has no other prerogative but to arrests the perpetrators including those political leaders suspected of masterminding it. At this time when president Arroyo’s acceptability rating is plunging down to the lowest, her resolve perhaps to run after these ruthless killers and lock them behind bars may help in any way reverse public’s negative perception of her administration.
Perhaps before her term ends, at least the public will be aware that the president has done one great thing in her country in the dispensation of justice for those senselessly killed.
Gaya nang sinabi ko niyaya ko si Mer na kumain kami sa labas pagkakolekta ko ng pinanalunan ko sa pustahan namin ni Airman. Wala siyang kibo at tila hindi makapaniwala na umabot si Cotto hanggang 12th round. Excited naman si Mer, ngayon lang daw niya matitikman ang katas ni Pacquiao. Linawin natin iyong napanalunan ko sa pustahan nang laban niya ang sinasabi kong katas ni Pacquiao.
Aba kailangan linawin natin baka iba pa ang isipin ni Jinky kung mabasa niyo ito. Lalo pa siyang iiyak katabi ni Pacman gaya nang napanood natin sa news sa TV. Dahil sa panalo ni Pacman ay marami ding nabiyayaan ng Katas ng Boksingero. Tinatanong nga ng isang TV host kung magkaano ang napanalonan ni Chavit sa isang sports analyst pero tumawa lang ito. Bakit mo pa tatanongin e alam mo naman ang sagot niyan, hindi bababa sa isang milyon sa estimate ni aling Pacing na mahilig makinig sa mga tsismisan ng mga celebrities sa radyo. Kaso dehado si Cotto sa pustahan, lahat na kasi ay kay Pacman pumosta.
As usual napakain ng husto si Mer kanina. Sabi ko umorder pa siya hanggang gusto niya pero ang sagot naman niya ay pera na lang bilang balato ko sa kanya sa aking napanalonan. Well pinagbigyan ko siya, at least may pandagdag daw siyang pambayad sa price increase ng gasolina kapag nagtaas na ang Shell, Petron, at saka Caltex.
“Ano, nasarapan ka ba sa kinain natin,” ang tanong ko kay Butangera.
“What do you expect, e libre iyan. Lahat ng libre ay masarap di ba?” ang sagot naman niyang humahalakhak na parang kampon ng kadiliman.
“Sana makipagpustahan ka na naman kapag magharap naman sa ring sina Pacman at Mayweather. Gusto ko uli makatikim ng katas mula sa pagkapanalo ni Manny.”
“E kung kay Manny Pacquiao ka kayang personal na tumikim ng katas mula sa kanya…”
“Ay. Segundina foul na iyang sinasabi mo. Magagalit ako niyan.”
“E di magalit ka, hindi ko naman sinasabi na doon ka sa katas ng kanyang batuta tumikim, sa blowout niya ang ibig kong sabihin,” ang patawa kong sagot sa kanya.
Hindi na umimik, halatang galit. Hindi na mabiro. Akala ko maghihiwalay na naman kaming magkagalit ngunit biglang nagbago ang ihip ng hangin. Malambing siyang lumapit sa akin sabay bulong, “iyong balato ko na prinsesa at uuwi na ako.”
Naiisip ko lang habang sinusulat ko ito, ilang milyon o bilyon kaya in pesos o dollars ang involved sa mga pustahan ng mga nanood at sumubaybay sa boxing match nina Cotto at Pacquiao? Alam ko masaya ang mga nanalo, ngunit paano naman iyong mga natalo? Paano na kung sa halip na pambili nila ng pagkain ng pamilya ay ipinusta pa ng mga tatay ang kanilang pera sa labanan nina Cotto at Pacquiao?
A day before the fight nga ay nanawagan ang mga Obispo na sana ay tantanan na ng mga Pilipino ang makipagpustahan tuwing may laban si Pacquiao dahil kahit sabihin mong ito’y katuwaan lamang pero sugal pa rin di ba? At ang motibo naman ng tao para magsugal ay hindi lang maglibang, pangunahin iyong magkaroon siya ng maraming pera sa madaliang paraan. Kaya kahit sa Jueteng na lang ay inaasa pa ng mga tao ang kanilang ikabubuhay dito dahil kagaya ng prostitusyon ito’y madaling pagkakakitaan ng pera nang walang kapagod-pagod.
Ang sugal ay parang isang sakit, kapag lumalala na ay hindi na malulunasan. Marami sa ating mga Pilipino ang sumusugal sa buhay, kung minsan ang itinataya nila ay hindi lang ginto at salapi kundi pati na rin ang kanilang mga sarili.
Sige na panalo na si Manny Pacquiao ngunit mas panalo dito si Cotto na sinabi nilang hindi aabot ng six rounds. Sa totoo ay umabot pa nga ng 12 rounds pero tinigil ang laban sa pag-aakalang wala nang ibubuga pa si Cotto dahil puro iwas na lang ito kay Manny. Mali, dapat hinintay nilang matapos naman ang round. Ang strategy ni Cotto ay nagpapakita lamang ng paraan kung papaano mo tatalunin si Pacman at maiiwasan ang kanyang mga kamao sa napakabilis niyang kilos.
Naipakita dito ni Cotto na kaya niyang sabayan si Pacman. Kitang-kita naman kung papaano tinatakpan ni Pacman ang kanyang mukha nang di mahagip ng kamao ni Cotto. Malas nga lang ni Cotto at mali ang mga nauna niyang kilos. Dapat hindi niya sinabayan si Pacman, hit and run ang dapat niyang ginawa. Di ba sa mga huling rounds ay ni halos hindi siya matamaan ni Pacman.
Hindi ako kumbinsido sa pagkapanalo ni Pacman. Sabihin man nila na ilang bises niyang na-knock down ito. Pero bumabangon si Cotto at lumalaban. Ngayon may ideya na kung papaano tatalunin ang boxer. Alam na Mayweather ang kanyang gagawin. Kailangan niyang isang superb na conditioning at laruin si Manny, suntok takbo at yakap lang.
Sana may rematch pa sina Cotto at Pacman. Alam na ni Cotto kung papaano i-handle itong si Manny magmulang first hanggang 12th rounds. Inabot lang talaga ng malas si Cotto. Kung iiwasan mo si Manny ay manlalambot din ito sa pagod at gigil. Kitang-kita iyan sa mga huling rounds nila ni Cotto bago pa ipatigil ang 12th rounds na hindi dapat. Ano ka ninyo, lamog ang mukha ni Cotto. Tignan natin sa susunod na laban kung may rematch at patutulogin naman niya si Manny.
Hindi rin kasisiguro si Manny na magtatagal siya bilang isang champion. Maraming bata pa diyan ang nagsusulpotan at gustong makalaban din siya. Subokin kaya niyang umapak sa teritoryo ng mga middle weight boxers at nang makalaban niya sina Chavez at iyong nanalong Israeli boxer.
Pero dapat harapin din ni Manny si Marquez at nang magkaalaman na kung talagang siya na nga ang pinakamagaling na boxer. Matagal na siyang hinahamon ni Marquez. Subokan niya kaya nang bumaba sa timbang kung saan ay komportable silang pareho ni Marquez.
Sige na panalo na naman ang pambansang kamao, marami na naman ang masisiyahan niyan. Natitiyak ko marami ding nanalo na pumusta kay Cotto kahit natalo pa siya dahil hindi nakaya ni Pacman na pabagsakin ito sa 9th round. Pero ano kaya kung tinapos nila ang 12th round, baka natsambahan pa ng malakas na suntok ang sikmura ni Pacman at nang maranasan naman niyang halikan ang canvass ng boxing ring.
Congratulations Pacman at mga Pulitikong nagpuntahan diyan sa Las Vegas para panoorin ang iyong laban at sa lahat ng mga Pinoys. Sana maghaharap kayo ni Mayweather sa pinakamadaling panahon nang magkaalaman na kung ikaw nga ang pinakamatigas na boxer ngayon.
Nagsimba sa Quiapo noong Biyernes ang kasambahay namin na si Lagring hindi na niya mahintay pa ang Linggo para sa kanyang libreng araw. Gusto daw niyang malaman kung may panalo o wala si Manny Pacquiao sa laban nila ni Cotto kaya naman kumonsulata siya sa isang manghuhula. Sinkuwenta pesos daw ang ibinayad niya kabilang na rin ang kanyang pagpapahula kung magkakabalikan pa sila ng kanyang dating boyfriend na sikyu.
Kaninang umaga ay nag-text kaagad sa kanyang mga kaibigan at kakilala ding mga kasambahay. Nakipagpustahan, five hundreed pesos daw ang kanyang taya na kinasa naman ng kanyang mga kaibigan.
“Sigurado ka ba sa gagawin mo,” ang tanong ko sa kanya.
“Aba oo ate, sabi ng ng manghuhula ay hindi aabot ng 12 rounds si Manny. Isang matinding suntok daw sa kanyang tagiliran ang magpapabagsak sa kanya.”
Naging interesado tuloy ako sa aking nadinig. “Ano pa daw ang mangyayari?”
“Aba ate magkakabalikan daw kami ni Ramil (iyong sikyu) dahil magaaway daw sila ng kanyang girlfriend at magkakahiwalay.”
“Hindi ako interesado sa love life mo, kay Manny ako interesado kung ano pa ang mangyayari sa kanya bukas.”
Medyo nainis yata sa sinabi ko, hindi na umimik pa at bigla na lang akong iniwan. Siguro gusto niyang marining kung ano ang aking sasabihin sa hula ng manghuhula na magkakabalikan sila ng kanyang dating boyfriend.
Tinawagan ko si Mer at sinabing kay Cotto siya pupusta kung makipagpustahan siya kung sino ang mananalo sa laban nina Pacman at Kuto.
Tinawanan lang ako ng magaling kung kaibigan. “Lyamado si Pacquiao, mabilis at malakas. Titirisin lang niya si Cotto na parang kuto,” ang sabi naman nito.
Kayo sino sa palagay ninyo ang mananalo? Hindi kasi maalis-alis ang diskripsiyon na sinabi ng aming kasambahay kung papaano pababagsakin ni Cotto si Pacman. Parang naniniwala na rin kasi akong matatalo nga bukas ang pambansang kamao.
Ewan ko kung tama o mali ako nito pero nararamdaman ko na baka nga mapatulog ng Kuto ang People’s champ kahit ipagdiinan pa sa akin ni Mer na hindi pa raw ipinapanganak ang tatalo kay Pacquiao at kahit pa manalangin ng magdamag ngayon si aling Dionesia.
Well talagang ganyan ang sports may mananalo at may matatalo. Kung mali ako, ayus lang at least ang panalo sa labang ito ay si Manny. Kung halimbawa naman na matatalo siya, tatanggapin ko ng maluwag nagkamali ako sa aking palagay.
Happy days are here again. Mer started it, let’s continue the fun. Hey guys Stop, look, and listen; See what I have for you. Do you want to have fun with my organ? Here we go, dance baby dance. All the way down!
Now, let’s have another fun. Bubuksan ko na. It’s yours, bahala ka na. Brutsahan na!!!! Hahahahaha!
Habang nagpapakiramdaman ang mga pulitiko para sa 2010 election, magkatuwaan naman tayo. Sino ba ang chicken ninyo for president? Kung pupuwedi nga lang ay kay Manny Pacquiao na lang tayong lahat. Hahahaha.
BITAYIN ANG COMELEC! Iyan ang isinisigaw ni aling Viring pagkatapos siyang pumila ng matagal ngunit hindi pinalad na makapagrehistro kahapon. Siya pa ang sinisi ng mga taga COMELEC kung bakit late na daw siyang nagparehistro.
Ngunit bakit siya sinisisi e noong una pa ay napakabagal na at walang ibang sistema o paraan man lang ang COMELEC para mapabilis ang registration ng mga botante. Bakit hindi gawing user friendly ito at kahit sa mga Malls ay may registration booth na doon. Kulang sa creativity itong COMELEC. Mahina dumiskarte hinde kagaya ng LTO at NBI. Maano man lang na magbayad ka ng isang daan kapalit ng mabilis at maginhawang serbisyo.
Sabi nga ni aling Viring sanay o nakasanayan na raw ng COMELEC ang mabagal na proseso o pagkilos. Sa bilangan nga ng mga boto ay sobrang mabaga o sadyang binabagalan nila noong araw. Ngayon at computerized election na marami naman hindi makakaboto dahil sa sadyang kupad kumilos nitong mga tauhan ng COMELEC. Bakit nga ba di mag-online na lang sila para sa pagfill-up ng application forms at sa verifications na lang ng mga documents at sa biometrics na lang pipila ang mga tao? At sa online na ring makukuha ang iyong number at saka oras at petsa nang iyong pag-personal appearance doon. Sa online ka na ring pipili kung saang lugar o distrito ka bobota na naaayon naman sa residency requirements kung saan ka nanirahan sa loob ng anim na buwan.
Gawing regular na activity ng COMELEC ang pagpaparehistro mayroon man o walang magaganap na halalan. Bakit ang voter’s ID kasi ay isang mahalagang dokomentong pagkakakilanlang ng isang tao na magagamit sa mga ibat-ibang business transactions.
Sayang ang mga botanteng di makakaboto ngayon sabihin man ng COMELEC na kasalanan din ito ng mga tao. Pero ano man ang sabihin ni aling Viring, isumpa man niya ang COMELEC ay hindi na niya magagamit pa ang kanyang karapatang bomoto. Para sa COMELEC naman-e ano kung milyon-milyon pa diyan ang di makakaboto anong masakit na puwet ang mayroon sila ngayon na nakuha na nila ang kanilang target?
Kumosta na kaya si aling Viring ngayon? Hindi kaya siya naospital sa hypertension? Maraming aling Viring diyan na nagngingitngit sa galit. COMELEC voter’s registration, maa-awa ka! Tsk!Tsk!
Narinig ko lang ang kuwentong ito kay lola Caring nang minsang nagbakasyon siya sa Pilipinas pagkatapos ng mahabang panahong paninirahan nila sa Europe kung saan ang anak niyang si tita Inday ay nakapag-asawa ng isang matandang Aleman.
Noong kabataan pa ni lola Caring ay pumasok siya bilang isa sa mga kasambahay ng mayaman ngunit matanda nang pulitiko. Matagal nang byudo ang pulitiko ngunit muli siyang nag-asawa nang maakit siya sa napakaganda, sexy, makinis, maputi, at malambing niyang kasambahay. Niligawan niya ito, niregalohan ang mga magulang ng ilang ektaryang lupaing at isang maliit na traktora upang magamit sa pagsasaka. Dahil dito ay hindi na nagpatumpik-tumpik pa ang dalaga at sinagot agad ang matandang pulitiko.
Dahil sa kahirapan ay ni hindi man lang nakapagtapos ng elementary ang babae. Ngunit hindi ito dahilan upang hindi siya mahalin at paligayahin ng kanyang mister na isang kilalang pulitiko. Iyong nga laman kung may mga matataas na taong bisita ang pulitiko ay nasa background lang si misis na taga-utos sa mga katulong. Ngunit ng madalas nang tanonging at hanapin sa kanya si misis ng kanyang mga bisita ay nagpasya itong iharap sa kanila. Pero bago iyon ay binigyan muna siya ng mga tips at training kung papaano humarap at makihalabilo sa mga bisitang pulitiko, opisyales ng gobyerno, propesyonal, at may sinasabi sa buhay.
Sa umpisa ay madalas pumalpak at pagtawanan si misis. Ngunit sa kalaunan ay natoto na rin siya humarap at makihalabilo sa ano mang uri ng mga bisita. Bagamat isang istupida ang tingin ng marami sa kanya ay labis naman siyang hinahangaan, o kaya’y pinagnanasaan, ng mga kaibigang pulitiko ni Mr. Politician. Naging popular tuloy ito sa kanilang bayan at probinsiya dahil sa pagiging friendly ng kanyang misis.
Dumating ang lokal na halalan at si Mr. Politician ay kinuhang running mate (for vice-governor) ng nakaupong gubernador sa kanilang probinsiya na isang ring reeleksyonista. Malakas ang hatak ni Mr. Politician sa tao dahil kay Misis na laging hinahanap ng mga tao tuwing may campaign rally sila. Natuwa naman dito ang gubernador dahil pati siya ay lalo pang napapalapit sa puso ng mga botante.
Ngunit isang linggo na lang bago ang halalan ay biglang inatake si Mr. Politician sa puso na siyang ikinamatay nito. Nagluksa ang buong probinsiya sa kanyang pagkamatay kung saan pati na rin ang mga kalaban sa pulitika ay nakipaglamay at nakiramay pa sa kanya. Kaya naman napagpasyahan ng partido na si Misis na lang ang papalit sa kanya bilang kandidato sa pagka-bise gubernador. Dahil dito ay pinuntahan siya mismo ng gubernador upang kumbinsihin na pumalit sa kanyang mister.
“Condolence Mrs. Politician,” ang bungad na salita sa kanya ni governor.
Malungkot ngunit nagawa pa ring ngumiti ni Misis sabay sabi: “Same to you, sit down government.”
To cut the story short pumayag si Misis na maging kapalit ng kanyang mister na kumandidato sa pagka-bise gubernador at nang matapos ang halalan ay siyang nanalong Vice-governor. Kaya nang iproklama sila ng COMELEC na nanalo sa pagkagubernador at pagka-bise gubernador ay hindi maiwasang tanungin sila ng mga taga Media kung ano na ang kanilang mga plano bilang mga halal na opisyales ng probinsiya.
Si governor ang unang nagsalita. Pinasalamatan ang mga bomoto at sumuporta sa kanila. Kabuhayan, kaunlaran, kapayapaan ang tanging sagot ni governor na kanyang tututukan sa kanyang pagkakahalal muli bilang pinuno ng probinsiya.
Pagkatapos ni governor ay si Misis Politics naman ang kanilang tinanong.
“Mrs. Politics, now that you are elected as the vice-governor of this province can you tell us what are your plans?”
Ngumiti lang si Misis Politics. Mamaya ay nagsalita na. Inaabangan naman ng marami ang kanyang sasabihin. Halos hindi na humihinga ang lahat sa sobrang excitement kung ano ang sasabihin ng bagong halal na bise-gubernador.
“P-plans, hehe. A, you mean plants? I have plenty like malunggay, eggplants, ampalaya, kalabasa and ornamental plants!”
Siya nga naman, plants pala at hindi plans, hehehehe.
Noong kabataan niya siya’y hinahabol ng mga magagandang babae. Pinagaawayan siya ng kanyang mga kasintahan. Dahil dito ay kinaiinggitan siya ng mga kalalakihan. Bakit nga po hindi guwapo siya at isang sikat na artista nang kanyang kapanahonan.
Yumaman siya sa kanyang sariling pagsisikap at pagpupunyagi sa buhay. Kahit wala siyang mataas na pinag-aralan ay nagawa niyang maglingkod sa mga mahihirap sa pamamagitan ng pagbibigay sa kanila ng mga proyektong pangkabuhayan. Ayaw niya ang dole-out dahil natototo ang mga tao na maging tamad at pabigat lamang sa iba. Kahit sinasabi nilang mangmang si Don Paquito ay mapagmasid ito sa kapaligiran at marami siyang mga bagay na naiisip para umunlad ang kanyang bayan. Alam ni Don Paquito na kapag nagamit ang lakas, dunong, at kakayahan ng mga tao sa tama ay nagbubunga ito ng pagasenso ng ating bansa. Kung papaano, ito ang kanyang kuwento.
Kilalang-kilala si Don Paquito sa bayan ng Bagong Umaga, dito ay naging mayor siya kung saan ay walang tulong na ibinigay ng provincial at national governments sa kanya dahil nahahanay siya sa mga oposisyon. Resulta, ni kusing ay walang ibinigay na tulong sa kanya.
Pero hindi ito naging sagabal sa kanya para paunlarin ang kanyang bayan. Gusto kasi ng mga kalaban niya sa pulitika na magalit ang mga tao sa kanya at nang matalo siya sa susunod na election. Nagkamali sila dahil resourceful pala si Don Paquito. Nakipag-ugnayan siya sa mga NGOs, community organizers, mga Unibersidad at institusyon na may kapasidad na maghatid ng community extension program para sa kanila. Resulta nagkaroon ng community mobilization at naitatag ang mga ibat-ibang livelihood and social development projects sa lahat ng mga barangay sa Bagong Umaga. Bawat Barangay ay may isang NGO o Extension Service Program na umaalalay sa kanila.
Mahirap sa umpisa ngunit kailangang imulat ni Don Paquito na kailangang magkaisa at magkaroon ng tiwala ang mga tao sa kanilang sarili upang makamtan ang pag-asenso. Unti-unti ay naitatag ang mga samahan, kooperatiba, skills development training, values formation and social empowerment program for family, youth and children. At dito napatunayan ni Don Paquito na tama pala ang mga naiisip niya noon; upang umunlad ang mga tao kailangan ang paggamit ng internal at saka external resources. Internal ay kung ano ang maiaambag ng mga tao kagaya ng labor, materials, land, etc. At sa external naman ay iyong tulong pinansiyal at teknikal.
Sa kabuoan ng panunungkolan ni Don Paquito ay nagkaroon ng farm to market roads, mga inpraestraktora para sa “livelihood training at social mobilization centers”, mga pasilidad at kagamitang pang-eskuwela, cottage industries, cooperative fishery projects, cooperative farming, health services and facilities, at mga recreation centers para sa mga kabataan at gayon din sa mga matatanda.
Nadiin din sa kaisipan ng bawat mamayan ng konsepto ng sustainable development. Para manatili ang kanilang kaunlaran kailangang bantayan ang kanilang kapaligiran; panatiliin ang malinis, mapayapa, maayus, at magandang komonidad. Mga tao na mismo ang nagroronda para walang makapasok na magnanakaw at masasamang loob sa kanilang lugar, huwag masira ang kanilang kaunting kagubatan, ang madumihan ang kanilang mga ilog, at ang magkaroon ng tamang paraan sa pagsasa-ayos ng kanilang mga basura. Ang mga waste plastic products po ay iniimbak at ginigiling upang gawing construction materials, ang mga bote at bakal naman ay ibinibenta, at ang mga nabubulok na basura ay ginagawang fertilizer.
Dahil dito ang bawat barangay ay may cooperative farm and gardens at in-land fish culture. Marami din sa mga tao ang nagaalaga ng native na manok at baboy, may kambingan, at bakahan. Lahat ng mga alaga ay nakatale o nasa kulungan para di makapaminsala. Mahigpit din ipinapatupad ang paglilinis ng tirahan ng kani-kanilang mga alagang manok, baboy, kambing, baka, at mga iba pa.
Sa ngayon ay marami pang gustong gawin ang mga tao para lalo pang umunlad ang kanilang pamumuhay. Ang mahalaga bawat kabahayan ay hindi na basta umaasa na lamang sa gobyerno at mga pribadong ahensiya at organisasyon. Sila na na mismo ang kumikilos para sa kanilang kabuhayan at samahan. Ang mahalaga kahit salat sa yaman ang karamihan ay wala namang nagugutom. At take note, mura ang presyo ng bilihin sa pagkain dahil marami sa mga tao mismo ay nagpo-prodyus ng kanilamg makakain. Ang mga sobra nilang produkto na pagkain kagaya ng mais, bigas, gulay, karne at mga iba pa ay ibinebenta naman sa mga negosyante na nagdadala ng mga ito sa Kamaynilaan.
Si Don Paquito naman ay isang role model sa kanyang mga kababayan. Hindi siya nagsusugal, naglalasing, at nambababae. Ang kanyang asawa ay inilaan naman ang kanyang panahon para sa mga samahan ng mga kababaihan at kanilang pinagtutuonan pansin ang pagmamahalan at relasyon ng bawat miyembro ng isang tahanan. Ang mga anak naman ni Don Paquito ay nasa medical propesyon lahat at bawat taon ay umuuwi sila sa Bagong Umaga para mag-medical mission.
Sa ngayon ay gusto nang magritero ni Don Paquito sa paglilingkud sa kanilang bayan bilang isang elected official. Bawat opisyal ng kanilang bayan na kanyang nasasakupan ay hinuhubog niya sa disiplina at katapatan sa paglilingkod publiko. Umaasa siya na sa pagbaba niya sa puwesto isa sa kanila ang susunod sa kanyang mga apak.
Mag-ingat marami nang naha-highblood sa pagkain ng gulay. Pambihira mahilig pa naman akong kumain ng gulay lalo na iyong mga nanggagaling sa Benguet at Mountain Province. Pero dahil sa pananalanta ng mga bagyong sina Ondoy at Pepeng ay maraming nasira ang mga pananim at taniman ng gulay. Resulta tumaas ng triple ang presyo ng mga gulay. Sabi nga ng isang mamimili ay mas mabuting bumili na lang siya ng karne kay sa gulay. Kaya ito ngayon ang biroan, huwag ka nang magbalak pang kumain o bumili ng gulay dahil maha-highblood ka sa taas ng presyo nito.
Kaya ano na ang ating gagawin ngayon. Buwan pa ang abutin bago makapagtanim at makapag-ani ng gulay itong mga vegetable farmers natin? Back to green revolution na naman siguro tayong lahat. Iyong kapit-bahay naming retired public school principal at nangangapit-bahay na para manghingi ng mga lata ng gatas at biscuit upang pagtaniman niya ng mga sari-saring gulay. Nawika ko tuloy sa aking sarili, takot din pala itong maatake sa puso sa sobrang kamahalan ng presyo ng mga gulay.
“Practical lang tayo Seg, kung sa palengke at supermart ka lang aasa ng iyong kakainin ay walang mangyayari sa iyo. Lubog pa sa baha ang malaking bahagi ng mga taniman natin ng gulay at palay. Kailangang tulungan natin ang ating mga sarili. May pera ka nga, wala ka namang mabibili.”
“Tama po kayo ma’am, tayong mga nasa urban centers ay puwedi ring makibahagi sa food production sa pamamagitan ng container gardening,” ang sagot ko sa kanya habang inaabot ko ang dalawang basyong lata ng biscuits na binili ko para sa amin noong kasagsagan ng bagyong si Ondoy.
“Di ba taga Baguio kayo, at doon nanggagaling ang maraming gulay na kinakain natin dito sa Metro Manila? Magtanim din kayo…”
“O-opo,” ang agad kung sagot para makaalis na siya.
Pero totoo ang sinabi niya, huwag lang umasa sa mga nagtatanim. Dapat ay magtanim ka rin ng iyong kakainin.
Naingganyo tuloy akong magtanim. Kinausap ko ang aking tatay at nanay kung gusto nilang magtanim kami ng mga sar-saring gulay sa paso at positive naman ang kanilang response sa aking proposal.
Kaya ngayon may taniman na kami ng gulay sa likuran ng aming bahay. Bumili pa ang aking tatay ng ilang hollow blocks para gawing patungan ng mga paso kung saan kami ay nagtamin ng kamatis, ampalaya, talong, petsay, at saka kalabasa. Kalabasa ang aking itinamin dahil mahilig akog kumain ng murang dahon at bulaklak nito.
Siguro mga ilang buwan din ang aabutin bago namin mapakinabangan ang aming mga pananim. Bumalik man sa normal ang daloy ng mga produktong gulay sa mga pamilihay ay itutuloy pa rin namin ang pagtatanim ng mga sari-saring gulay sa aming bakuran. Nagkaisip tuloy ako ng subukan din ang pagaalaga ng tilapia sa mga bariles at tangke ng tubig.
Pero kontra kaagad ang aking nanay at tatay dito. Masyado na raw na marami silang pagkakaabalahan. Ang totoo kasi kahit iyong mga tinanim kong kalabasa sa malaking paso ay sa kanila ko lang inaasa sa pangangalaga, hehehe.
If you go away Tomas I will kill myself. Iyan ang banta ni Marita kay Tomas kapag ipinagpatuloy pa niya ang pagpunta niya sa Iraq at magtrabaho sa base militar ng mga Kano.
Sorry Marita, nakapagpasya na ako. I have to go. Para din ito sa ating future.
Naiwan si babae. Napunta ng Iraq si lalaki. At doon ay nangulila siya ng husto sa kasintahan.
Sa Pinas naman ay pusong sugatan ang inalagaan ni Marita ng mahabang panahon.
Nagpasya si babae, tigilan na ang ganitong kabaliwan. Ni wala na silang ugnayan pa ni Tomas nang mapunta ito sa Iraq ten years ago.
Pinakasalan ni babae ang manliligaw niyang si George kahit hindi niya ito mahal.
Ngunit sadyang ipinaganak yata itong si Marita na may kakambal na kamalasan pagdating sa pag-ibig. Nambabae itong si George at siya ay iniwan. Mabuti na lang wala silang anak at di na ito naging pasanin pa ni Marita.
Nagpuntang Hongkong si Marita upang magtrabaho bilang domestic helper.
Naging maamo naman ang suwerte sa kanya kaya di kalaonan ay umuwi na siya para dito na lang sa Pilipinas siyang magnegosyo.
Panaderyang maliit ang inumpisahan ni Marita, at di nagtagal ay lumaki ito at lalo pa siyang yumaman.
Kaya nang mabalitaan ni George na yumaman na itong si Marita ay bigla siyang nag-appear at muli itong niligawan.
“Tapos na tayo George. Wala ka nang puwang pa sa puso ko. At maari ba, ito na ang huli nating paguusap.”
Iyon na nga ang huli nilang paguusap. Nagkasakit si George at di nagtagal ay binawian na siya ng buhay.
Ni ga-patak na luha ay walang tumulo sa mga mata ni Marita. Kahit anong pagmamakaawa ng mga kamag-anak ni George na dalawin man lang siya kahit sa libing nito ay di man lang napagbigyan ni Marita.
Ngunit kung kay Tomas kaya ito nangyari malulungkot kaya itong si Marita? Marahil sapagkat hanggan sa mga panahong iyon at may nararamdaman pa rin si Marita na pagmamahal sa nauna niyang pag-ibig.
Ayaw man niyang sabihin ay umaasa pa rin siya na balang araw ay bigla na lang magpapakita sa kanya itong si Tomas at muli nilang buhayin ang dati nilang pagmamahalan.
Dumating si Tomas sa di inaasahang pagkakataon. At di nagtagal ay nagkausap sila.
Luhaang yumakap si Marita kay Tomas sa pagsisisi ng kanyang naging pagkukulang sa kasintahan. Dapat di siya nagpadalus-dalus sa pagbaling sa iba ng kanyang pag-ibig.
Nakukong pala si Tomas sa kuta ng mga rebelde at terorista sa Iraq. Dinala siya sa isang bansa sa Africa kung saan ay ginawa siyang tagapagmina ng ginto na walang bayad. Nakaligtas lang siya sa pambubusabos ng mga terorista nang lusubin sila ng malaking puwersa ng mga Aprikano at Amerikano.
Dahil mahal niya si Tomas ay kinupkop niya ito at binigyan ng trabaho sa kanyang panaderya bilang isang tagapamahala.
Muling nabuhay ang pagibig at pagmamahalan nila sa isat-isa at di nagtagal nagpakasal sila. Naging mabuting ama si Tomas at ngayon ay isa na siyang lolo. Mga anak na lang nila ni Marita ang namamahala ngayon ng panaderya. At sa isang bukid na palaisdaan naman ang pinaguukolan ngayon ni Tomas ang kanyang panahon.
Matagal nang napatawad ni Tomas ang mga taong umapi sa kanya. At kay Marita naman ay panay ang kanyang pangaral sa kanilang mga anak na panatiliing matatag ang kanilang mga pamilya.
Hey guys listen to me. I have a very urgent message to all. Please come around me.
It’s from one of those ladies attending the closing party organized by the senior citizens who participated in just concluded NGO workshop workshop on strategic planning and capacity builiding. The lady, in her mid sixties, was apparently drunk after her group finished a bottle of wine.
“Oh what about that urgent message, people are now gathered around you to listen your prophecy,” said by one of he most vocal male participants in the workshop.
“Yes your honor I will. Did somebody ever say to you that while the spirit is willing, the flesh is weak?
“Come on lady, will you go direct to the point please you are just wasting our precious time.”
“Really? Well, not to hold you long I would like inform everybody here that I am selling my husband’s penis to get rid of the troubles of dealing with a cock that could hardly stand up and goes fsssssstttttt all the time,” putting her index finger at the middle of her lips.
“What?” And everybody did burst into laughter.
“Who cares for a dead cock? Are kidding old woman?” Roared the highly reactive seniors.
“I am serious, who wants to buy it? I need bidders, that penis will go to the highest bid. But if ever you’ll be the lucky bidder, have it fixed please for your and my pleasure.”
Laughter again.
Then somebody shouted. “Hey you may call Segundina, she might be interested to bid.”
“And the highest bidder perhaps,” Mrs. Scott (a balikbayan friend) said.
“Sorry folks, I am not interested.”
“And why not,” the lady seller asked?
I did not answer her anymore. I just left the convention hall and went directly to my room.
PIKON, SUPLADA, DI NA MABIRO
Ito marahil ang mga nasabi nila sa aking pag-alis ko at nang iwan ko silang nagkakatuwaan.
Bakit pa nila ako isinasama sa mga usapan nilang malalaswa. Ni hindi na nila ginalang ang aking pagkadalaga. Mga matatanda pa naman sila na dapat ay kinariringgan lang sana ng mga mabubuti at iginagalang na salita.
Ewan ko kung nagbibiro lang ang matandang ito, o talagang lamang na may matagal na siyang hinanakit sa kanyang asawang may erectile dyfunction at ngayon lang niya ito naibulalas. Mabuti na lang at wala siya doon kung hindi ay nakatikim pa siya ng upper cut ni Pacman.
Anong magagawa niya kung talagang ayaw nang tumayo pa ang tandang ni lolo. Ang lolang ito, matanda na mahilig pa sa sex.
Again what will I do to a dead cock? Alangan namang kunin ko iyon para adobohin o gawing tinola.
Hindi kaya’t ulyanin na ang matandang babaeng ito.
Love Kita Segundina 